59°55′17″N 30°23′20″E/59,921389 30,388889Ławra Aleksandra Newskiego w Petersburgu
| ||
 nr rej. 7810593101[1]
| ||
.jpg) Sobór Świętej Trójcy | ||
| Państwo |  Rosja
| |
| Miasto wydzielone |  Petersburg
| |
| Miejscowość | .svg){kind=small} Petersburg
| |
| Kościół | Rosyjski Kościół Prawosławny | |
| Rodzaj klasztoru | ławra | |
| Eparchia | petersburska | |
| Typ monasteru | męski | |
| Obiekty sakralne | ||
| Sobór | Świętej Trójcy | |
| Cerkiew | Zwiastowania | |
| Założyciel klasztoru | Piotr I Wielki | |
| Styl | barokowy, klasycystyczny | |
| Materiał budowlany | cegła | |
| Data budowy | 1713 | |
Położenie na mapie Petersburga   Ławra Aleksandra Newskiego | ||
Położenie na mapie Rosji  Ławra Aleksandra Newskiego | ||
| 59°55′17″N 30°23′20″E/59,921389 30,388889
| ||
| Strona internetowa klasztoru | ||
Ławra Aleksandra Newskiego (także: monastyr Aleksandra Newskiego, ros. Свя́то-Тро́ицкая Алекса́ндро-Не́вская ла́вра) – petersburski monaster założony przez cara Piotra I na domniemanym miejscu bitwy stoczonej w 1240 przez wojska księcia nowogrodzkiego Aleksandra ze Szwedami.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza wzmianka o przyszłym klasztorze pochodzi z lipca 1710, kiedy to car Piotr I, obejrzawszy miejsce, na którym miał w przyszłości powstać monaster, zadecydował o jego budowie. Klasztor miał stać się miejscem przechowywania szczątków-relikwii patrona nowo założonej stolicy Rosji, zwycięzcy wspomnianej bitwy, prawosławnego świętego, Aleksandra Newskiego. Oficjalną datą powstania jest dzień poświęcenia pierwszej, drewnianej cerkwi Zwiastowania – 25 marca 1713[2]. Budowa świątyni murowanej, według projektu Dominika Trezziniego, rozpoczęła się w 1717.
W 1720 otwarto szkołę dla dzieci osób duchownych, która w 1726 została przekształcona w Słowiańsko-Grecko-Łacińskie seminarium[2].
29 maja 1723 Piotr I, odwiedziwszy nowo wybudowany klasztor, wydał rozkaz o przeniesieniu doń szczątków księcia Aleksandra z Włodzimierza, co nastąpiło 30 sierpnia 1724[2].
W 1797 monastyr został podniesiony do godności ławry, co oznaczało bezpośrednie podporządkowanie go synodowi Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego[2].
Kompleks Ławry znajduje się na południowym końcu Newskiego Prospektu (ros.: Не́вский проспе́кт) w Petersburgu. W skład zespołu klasztornego wchodzi wspomniana wcześniej barokowa cerkiew Zwiastowania (wybudowana w latach 1717–1722) i sobór Świętej Trójcy – klasycystyczna świątynia wzniesiona w latach 1778–1790 według projektu Iwana Starowa (stojąca wcześniej na tym miejscu cerkiew, której budowa zaczęła się w 1719, została rozebrana w latach 1753–1755) oraz inne zabudowania o mniejszym znaczeniu (m.in. cerkiew św. Mikołaja)[3].
Na terenach przyklasztornych mieszczą się trzy cmentarze: cmentarz Łazarza, Tichwiński i Mikołajewski. Szczególnie na dwóch pierwszych wiele jest grobów znanych uczonych, kompozytorów, architektów i innych osobistości, m.in. Leonarda Eulera, Michała Łomonosowa, Modesta Musorgskiego, Piotra Czajkowskiego, Mikołaja Rimskiego-Korsakowa, Aleksandra Suworowa, Mikołaja Karamzina.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków historii i kultury narodów Federacji Rosyjskiej
- ↑ a b c d Из истории Лавры – 1713 - 1788 гг. (ros.). Свято-Троицкая Александро-Невская Лавра. [dostęp 2014-05-20].
- ↑ План архитектурного ансамбля (ros.). Свято-Троицкая Александро-Невская Лавра. [dostęp 2014-05-20].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Е. В. Белякова: Александро-Невская Лавра в честь Святой Троицы (ros.). Православной энциклопедя. [dostęp 2014-05-20].