
Świelubie (województwo zachodniopomorskie)
| ||||
| ||||
Państwo | ![]() | |||
Województwo | ![]() | |||
Powiat | kołobrzeski | |||
Gmina | Dygowo | |||
Liczba ludności (2011) | 140 | |||
Strefa numeracyjna | 94 | |||
Tablice rejestracyjne | ZKL | |||
SIMC | 0306176 | |||
![]() |
Świelubie (niem. Zwilipp, także Zwilip, Zwielipp) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kołobrzeskim, w gminie Dygowo.
Według danych z 1 stycznia 2011 r. wieś miała 140 mieszkańców[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Ta sekcja od 2012-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
W 1159 roku Świelubie jest wymienione jako wieś, która wcześniej, bo już przed 1156 rokiem, weszła w skład własności ziemskiej premonstratensów z Grobia koło Uznamia. Natomiast treść dokumentu biskupa kamieńskiego Hermanna von Gleichena (1251-1289), informującego o patronacie klasztoru benedyktynek w Altstadt – dzisiejszym Budzistowie koło Kołobrzegu – nad kościołem w Świelubiu, pozwala na wnioskowanie o istnieniu świątyni w tej miejscowości już w 1278 roku. W 1337 roku, mieszczanin koszaliński Konrad Wilk kupił od Piotra Święcy wioskę Świelubie. Właścicielem wsi był także patrycjuszowski ród Vosów.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- grodzisko nizinne z X w. w kształcie nieregularnego owalu, położone w dolinie Parsęty nad prawym brzegiem rzeki, wymiary grodziska 50x80m, wysokość 3m
- cmentarzysko kurhanowe z IX w. z ciekawymi zabytkami skandynawskimi leżące na zachód od drogi prowadzącej z Bard do Pobłocia.
Badania archeologiczne wykazały istnienie cmentarzyska kurhanowego datowanego na IX wiek. Cmentarzysko należało do mieszkańców grodu, typowej wspólnoty terytorialnej, w pobliskich Bardach. Prace archeologiczne pozwoliły na odkrycie zróżnicowanych pod względem wyposażenia grobów całopalnych, zawierających m.in. dirhemy arabskie oraz ozdoby skandynawskie.
- Kościół w Świelubiu – treść dokumentu biskupa kamieńskiego Hermanna von Gleichena (1251-1289), informującego o patronacie klasztoru benedyktynek w Altstadt – dzisiejszym Budzistowie koło Kołobrzegu – nad kościołem w Świelubiu. Istnieniu świątyni datuje się już na 1278 roku. Zachowane zostało imię proboszcza kościoła i parafii w latach 1417-1425 – był nim ksiądz Henning Gruttemaker.
Obecny kościół pw. św. Jana Ewangelisty (filialny parafii w Dygowie) zawiera w sobie partie pierwszej, murowanej świątyni w Świelubiu. Przyjmuje się jednak, że mury obecnej świątyni wzniesiono głównie w XV/XVI wieku. Świątynia jest orientowana, jednonawowa, z niewyodrębnionym prezbiterium, zakończonym trójbocznie. Od strony zachodniej wznosi się wieża, murowana z kamienia i cegły, lecz w przeważającej części, zwłaszcza u podstawy, z kamienia. Wieża jest najstarszą częścią sakralnego obiektu.
W 1989 roku świątynia mocno ucierpiała na skutek pożaru. Pożar strawił wnętrze kościoła, a także korpus wieżowy, który nie został już jednak odbudowany do wysokości trzech kondygnacji sprzed pożaru.
- stodoła ryglowana z 2 poł. XIX w.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rozwój ludności wg wsi w gminie. W: Biuletyn Informacji Publicznej [on-line]. Urząd Gminy Dygowo, 2011-02-28. [dostęp 2012-06-21].
|