11 Dywizjon Artylerii Najcięższej
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||
Historia | ||
Państwo | ![]() | |
Sformowanie | 1939 | |
Rozformowanie | 1939 | |
Tradycje | ||
Rodowód | 1 Pułk Artylerii Najcięższej | |
Dowódcy | ||
Pierwszy | mjr Kazimierz Firla | |
Działania zbrojne | ||
Kampania wrześniowa | ||
Organizacja | ||
Rodzaj sił zbrojnych | Wojska lądowe | |
Rodzaj wojsk | artyleria | |
Podległość | Armia Modlin |
11 Dywizjon Artylerii Najcięższej Motorowej (11 dan) – zmotoryzowany pododdział artylerii najcięższej Wojska Polskiego II RP.
Dywizjon nie występował w organizacji pokojowej wojska. Został zmobilizowany przez 1 pułk artylerii najcięższej 4 września z przeznaczeniem dla Armii „Prusy”. Na skutek tego, że mobilizacja została zakończona zbyt późno, 11 dan skierowano do Jabłonny, do dyspozycji dowódcy Armii „Modlin”. Dotarł tam 7 września. Wziął udział w walce pod Tomaszowem Lubelskim. Po zużyciu amunicji działa na rozkaz dowódcy dywizjonu zostały zdemontowane i zakopane w lesie.
Dywizjon składał się z trzech baterii uzbrojonych w dwa 220 mm moździerze wz. 1932.
Obsada personalna dywizjonu[edytuj | edytuj kod]
- dowódca – mjr Kazimierz Firla
- oficer gospodarczy – ppor. rez. Zdzisław Deuar
- dowódca 1 baterii – kpt. Czesław Kopytowski
- dowódca 2 baterii – por. Wacław Śliwowski
- dowódca 3 baterii – kpt. Stefan Jastrzębski
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Piotr Zarzycki: 1 Pułk Artylerii Najcięższej, Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej, zeszyt 6. Warszawa: Przedsiębiorstwo Wielobranżowe „Egross-Mikromax” Sp. z o.o., 1991. ISBN 83-00-03221-5.
|
|