13 Kołobrzeski Batalion Saperów

13 Batalion Saperów
Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1944
Rozformowanie	1989
Nazwa wyróżniająca	Kołobrzeski
Dowódcy
Pierwszy	mjr dypl. Adolf Lewkowicz
Ostatni	ppłk dypl. Henryk Wolski
Organizacja
Numer	JW 2467
Dyslokacja	Kraków, Dębica
Rodzaj wojsk	Wojska inżynieryjne
Podległość	6 Pomorska Dywizja Piechoty
Odznaczenia

13 Kołobrzeski Batalion Saperów (13 bsap) – samodzielny pododdział wojsk inżynieryjnych ludowego Wojska Polskiego.

Sformowany w miejscowości Dawidówka koło Żytomierza na podstawie rozkazu dowódcy 1 Armii Polskiej w ZSRR nr 0130 z 5 lipca 1944 jako jednostka 6 Pomorskiej Dywizji Piechoty.

Przysięgę żołnierze batalionu złożyli w rejonie Przemyśla 18 października 1944.

Dowódcy batalionu

• mjr dypl. Adolf Lewkowicz – 08.1944 – 11.1944
• mjr Michał Bogdanów – 11.1944 – 11.1945
• por. Mikołaj Radionow – 11.1945 – 02.1946
• kpt. Henryk Jarosz – 03.1946 – 03.1947
• kpt Bolesław Kłak – 03.1947 – 04.1948
• mjr Tadeusz Smażewski – 04.1948 – 11.1951
• mjr Zenon Sawicz – 11.1951 – 03.1953
• kpt. Edward Tyli – 03.1953 – 11.1955
• kpt. Mieczysław Męczyński –11.1955 – 10.1961
• ppłk Lesław Data – 10.1961 – 03.1968
• ppłk Ryszard Krąg – 04.1968 – 12.1973
• ppłk Eugeniusz Pacholarz – 03.1968 – 04.1968, 12.1973 – 12.1978
• ppłk Jerzy Maruszak – 12.1978 – 04.1987
• ppłk dypl. Henryk Wolski – 04.1987 – 01.1989

Stan etatowy batalionu

Etat Nr 04/506

• dowództwo i sztab
• 3 x kompanie saperów
  • 3 x pluton saperów
  • drużyna zaopatrzenia
• kwatermistrzostwo
  • magazyn techniczny
  • drużyna gospodarcza

Razem w batalionie było: 254 żołnierzy, w tym oficerów – 33, podoficerów – 44, szeregowych – 177.

sprzęt:

• samochody – 3
• łodzie MN – 1

Batalion w okresie pokoju

Po wojnie na terenie kraju rozminowywał tereny woj. krakowskiego w powiatach: Wadowice, Bielsko i Żywiec,oraz woj. rzeszowskiego i kieleckiego. Rozminowywał również Przełęcz Dukielską. W woj. rzeszowskim i krakowskim w akcjach przeciwlodowych ochraniał mosty na rz. Wisłoka. Likwidował skutki huraganu w woj. rzeszowskim. Budował też mosty i wykonywał prace melioracyjne w powiecie radomskim, uczestniczył w renowacji kopców Krakusa, Wandy i Kościuszki w Krakowie. W miejscowości Ropczyce pomagał przy budowie stadionu sportowego. Za zasługi w działaniach wojennych otrzymał krzyż Krzyż Srebrny Virtuti Militari rozkazem Naczelnego Dowódcy WP nr 105 z 4 kwietnia 1946. W okresie pokojowym otrzymał odznakę „Za zasługi w Zwalczaniu Powodzi”, „Zasłużony Honorowy Dawca Krwi” i „Polskiego Czerwonego Krzyża” III stopnia

W marcu 1946 dyslokowano batalion z Oświęcimia do Krakowa. W 1948 batalion otrzymał sztandar wojskowy ufundowany przez mieszkańców Krakowa. We wrześniu 1948 dyslokowano go z Krakowa do Dębicy. (JW 2467).

Rozkazem MON Nr 0025/Org. z 2 kwietnia 1957 batalion został włączony w skład 9 Dywizji Piechoty.

W 1989 r. batalion zostaje przekształcony w 13 Ośrodek Szkolenia Specjalistów Wojsk Inżynieryjnych. Z dniem 1 maja 1995 r. 13 OSSWInż zostaje przeformowany w 3 pułk saperów.

Bibliografia

• Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
• Juliusz Malczewski, Roman Polkowski: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 4, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego: formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek inżynieryjno-saperskich, drogowych i chemicznych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.
• Pod red. Mikolaja Plikusa "Mała kronika ludowego Wojska Polskiego 1943-1973". XXX - lecie LWP. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej. Warszawa 1975
• Franciszek Kaczmarski, Stanisław Soroka: Wojska inżynieryjne LWP w latach 1945-1979. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej - Warszawa 1982. ​ISBN 83-11-06710-4​
• Zdzisław Barszczewski: Przywrócone życiu. Rozminowanie ziem Polski. Dom Wydawniczy Bellona: 1998. ISBN 83-11-08751-2.