21 Korpus Zmechanizowany (ZSRR)
| ||
![]() | ||
Historia | ||
Państwo | ![]() | |
Sformowanie | marzec 1941 | |
Dowódcy | ||
Pierwszy | generał major Dmitrij Leluszenko | |
Działania zbrojne | ||
II wojna światowa | ||
Organizacja | ||
Dyslokacja | Idryca | |
Rodzaj sił zbrojnych | Wojska lądowe | |
Rodzaj wojsk | wojska zmechanizowane |
21 Korpus Zmechanizowany – wyższy związek taktyczny wojsk zmechanizowanych Armii Czerwonej okresu II wojny światowej.
Formowanie[edytuj | edytuj kod]
Formowanie Korpusu rozpoczęto w marcu 1941 roku w Moskiewskim Okręgu Wojskowym. Sztab Korpusu rozlokowany był w Idrycy w obwodzie kalinińskim.
Skład[edytuj | edytuj kod]
- 42 Dywizja Pancerna,
- 46 Dywizja Pancerna,
- 185 Dywizja Zmotoryzowana,
- 11 pułk motocyklowy,
- 127 samodzielny batalion łączności,
- 59 samodzielny zmotoryzowany batalion inżynieryjny,
- 121 korpuśna eskadra lotnicza.
Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]
22 czerwca 1941 17 Korpus Zmechanizowany miał na stanie:
24 czerwca Korpus został wzmocniony dwoma batalionami czołgów liczącymi 105 czołgów BT-7 i 2 czołgi T-34
Dowódcy[edytuj | edytuj kod]
Działania[edytuj | edytuj kod]
W chwili ataku Niemiec na ZSRR korpus znajdował się w rezerwie Stawki. W początku lipca 1941 roku w składzie wojsk 27 Armii Frontu Północno-Zachodniego. W trakcie walk o Dyneburg i nad Dźwiną korpus poniósł znaczne straty. Oficjalnie dowództwo korpusu zostało rozformowane 5 września 1941 roku, a faktycznie korpus nie istniał od końca sierpnia 1941 roku.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mark Siemiowicz Sołonin: Czerwiec 1941. Ostateczna diagnoza. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis, 2007. ISBN 978-83-7818-616-8.
- Mark Sołonin: 22 czerwca 1941 czyli Jak zaczęła się Wielka Wojna ojczyźniana. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis, 2007. ISBN 978-83-7510-130-0.
|