2 Karpacki Pułk Artylerii Lekkiej
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| |||
Historia | |||
Państwo | ![]() | ||
Sformowanie | 1942 | ||
Rozformowanie | 1947 | ||
Nazwa wyróżniająca | Karpacki | ||
Dowódcy | |||
Pierwszy | ppłk Józef Hildebrandt | ||
Ostatni | ppłk Stanisław Domiczek | ||
Działania zbrojne | |||
kampania włoska | |||
Organizacja | |||
Rodzaj wojsk | Artyleria | ||
Podległość | 3 Dywizja Strzelców Karpackich |
2 Karpacki Pułk Artylerii Lekkiej (2 pal) – oddział artylerii lekkiej Polskich Sił Zbrojnych.
Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]
Pułk wchodził w skład 3 Dywizji Strzelców Karpackich. Zalążki stanowili przede wszystkim artylerzyści z 9 Dywizji Piechoty reorganizującej się Armii Andersa.
Pułk przeszedł szkolenie w obozie szkoleniowym w Qizil Ribat. Od 13 października 1942 do 4 maja 1943 stacjonował w rejonie Khanaqin, a następnie Altun-Kopru.
Organizacja i obsada personalna[edytuj | edytuj kod]
dowódcy pułku:
zastępcy dowódcy:
- mjr Paweł Dębski-Nerlich
- mjr Zygmunt Branicki[2]
adiutant
- kpt. Marian Dutz[2]
dowódca I dywizjonu
dowódca II dywizjonu
- kpt. Stanisław Hymol[2]
dowódca III dywizjonu
Ponadto w pułku pełnił służbę kpr. pchor. Jarosław Rudniański.
Każdy dywizjon posiadał dwie baterie artylerii po 4 haubicoarmaty 25-funtowe
Pułk liczył (etatowo)[4]:
- oficerów - 50
- podoficerów i kanonierów - 679
- 25 funtowych armat - 24
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Maciej Szczurowski: Artyleria Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w II wojnie światowej. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001. ISBN 83-7174-918-X.
- Piotr Żaroń: Armia Polska w ZSRR, na Bliskim Wschodzie i Środkowym Wschodzie. Warszawa 1981: KAW RSW „Prasa- Książka - Ruch, 1981.
- Józef Smoliński: Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie : 1939–1945. Warszawa: "Egros”, 1997. ISBN 83-86268-66-2.
- A. Blum, M. Przedrzymirski, J. Wisz, J. Paśnicki: Artyleria polska Bitwa o Bolonie. Koło Oficerów Artylerii. Londyn 1990
|
|