2 Pułk Piechoty KOP

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Ten artykuł dotyczy 2 Pułku Piechoty KOP. Zobacz też: inne pułki piechoty noszące numer „2”.
2 Pułk Piechoty KOP
Historia
Państwo  II Rzeczpospolita
Sformowanie 1939
Rozformowanie 1939
Dowódcy
Pierwszy ppłk Jan II Rogowski
Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
Formacja Korpus Ochrony Pogranicza
Rodzaj wojsk piechota
Podległość 1 Brygada Górska Strzelców
Pułk walczył w składzie 1 Brygady Górskiej
Tereny walk pułku
Wegierska gorka fort.png
Schrony jelesnia 1939.png

2 Pułk Piechoty KOP (2 pp KOP) – oddział piechoty Korpusu Ochrony Pogranicza.

Jednostka sformowana została wiosną 1939 roku z trzech odwodowych batalionów KOP należących do pułków: „Wołożyn”, „Głębokie” i „Wilejka”. W marcu 1939 roku zmobilizowany został batalion KOP „Berezwecz”, a w kwietniu batalion KOP „Wilejka” i batalion KOP „Wołożyn”. Wszystkie pododdziały przegrupowane zostały do rejonu działania Armii „Kraków” z zadaniem zamknięcia przejść karpackich do Żywca (bataliony „Berezwecz” i „Wilejka”) i Suchej (batalion „Wołożyn”). Dowództwo pułku rozlokowane zostało w Żywcu.

10 lipca podporządkowany został dowódcy pododcinka Nr 1 „Sucha”, który w sierpniu przemianowany został na 1 Brygadę Górską. Z chwilą ogłoszenia mobilizacji powszechnej oddział przemianowany został na 2 Pułk Strzelców Górskich[1]. W dniu 1 września 1939 roku, przed godziną piątą, na posterunku na Pilsku poległ kapral Bacza jako pierwszy z 2 Pułku.

Organizacja i obsada personalna pułku we wrześniu 1939[edytuj | edytuj kod]

Oficerowie pułku przed Pałacem Habsburgów w Żywcu – siedzibą sztabu pułku
Dowództwo[2]
  • dowódca pułku – ppłk piech. Jan II Rogowski
  • I adiutant – kpt. piech. Stanisław Michułka[a]
  • II adiutant – por. Janusz Chyczewski
  • oficer informacyjny – ppor. piech. rez. Romuald Dziedziuk †1940 Katyń[3]
  • kwatermistrz – kpt. Rudolf Tadeusz Weber †1940 Katyń[4]
  • oficer płatnik – kpt. Grzegorczyk
  • lekarz – kpt. lek. dr Władysław Węgrzynowski
I batalion (batalion KOP „Berezwecz”)
  • dowódca – mjr Kazimierz Czarkowski[b]
  • zastępca dowódcy – kpt. Zygmunt Józef Wajdowicz †1940 Charków[5]
  • adiutant – por. st. spocz. Bohdan Beuth
  • oficer łączności – por. Stanisław Mazur
  • oficer płatnik – ppor. rez. Stańczyk
  • kwatermistrz – kpt. Władysław Majcher
  • dowódca 1 kompanii strzeleckiej – kpt. Aleksander II Chrzanowski[c]
  • dowódca 2 kompanii strzeleckiej – kpt. Tadeusz Kade[d]
  • dowódca 3 kompanii strzeleckiej – por. piech. Antoni Łobacz †1940 Charków[6]
  • dowódca 1 kompanii ckm – kpt. piech. Mikołaj Krzyński †1940 Charków[7]
  • dowódca IV plutonu 1 kompanii ckm - ppor. rez. Antoni Julian Anioł †1940 Charków[8]
II batalion (batalion KOP „Wilejka”)
  • dowódca – mjr Wacław Kuferski
  • kwatermistrz – kpt. Józef Wiertelak
  • adiutant – kpt. Józef Łubnicki[e]
  • lekarz – kpt. lek. rez. Wacław Rzęczycki, sierż. pchor. Stanisław Szczepanek
  • dowódca plutonu łączności – por. Franciszek Antczak
  • dowódca 4 kompanii strzeleckiej – por. Franciszek Wojtowicz (†19 IX 1939)
  • dowódca 5 kompanii strzeleckiej – por. Piotr Kuziel
  • dowódca 6 kompanii strzeleckiej – kpt. Józef Łubnicki (?)
    • dowódca I plutonu – por. rez. Bartłomiej Czerwieniec
    • dowódca II plutonu – ppor. rez. Rogowski
    • dowódca III plutonu – ppor. rez. Jan Ziemiec
  • dowódca 2 kompanii km
    • kpt. Józef Pawlak (do 26 VIII 1939)[9]
    • por. rez. Emilian Schall[10]
III batalion (batalion KOP „Wołożyn”)
  • dowódca – mjr Mieczysław I Sokołowski
  • dowódca plutonu łączności – st. sierż. Kapłon
  • dowódca 7 kompanii strzeleckiej – kpt. Piotr Tymkiewicz[f][g]
  • dowódca 8 kompanii strzeleckiej – por. Bronisław Zając[h]
  • dowódca 9 kompanii strzeleckiej – kpt. Aleksander Rybnik[i]
  • dowódca 3 kompanii ckm – kpt. Karol Warth[j]
pododdziały specjalne
  • dowódca kompanii zwiadu – ppor. rez. Janicki
  • dowódca kompanii przeciwpancernej
  • dowódca I plutonu – chor. Władysław Sak

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Stanisław Michułka (ur. 5 stycznia 1902).
  2. ↑ Kazimierz Włodzimierz Czarkowski, mjr piech., w KOP od 1932 roku. Do marca 1939 roku dowódca baonu odwodowego KOP „Berezwecz”. We wrześniu 1939 roku dowódca I baonu piechoty 2 pułku piechoty KOP. Ranny w walkach z Niemcami pod Dachnowem 15 września 1939. → Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 713.
  3. ↑ Aleksander II Chrzanowski, kpt. piech., w KOP od 1936 roku. Do marca 1939 roku dowódca 1 kompanii szkolnej baonu odwodowego KOP „Berezwecz”. W kampanii wrześniowej dowódca 1 kompanii piechoty I batalionu piechoty 2 pułku piechoty KOP 1 BGór. → Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 713
  4. ↑ Tadeusz Kade, por. piech., w KOP od 1935 roku. Do mobilizacji dowódca 2 szkolnej kompanii strzeleckiej baonu KOP odwodowego „Berezwecz”. We wrześniu 1939 roku dowódca 2 kompanii piechoty I batalionu piechoty 2 pułku piechoty KOP. Ranny w walkach z Niemcami 3 września 1939 roku pod Węgierską Górką. → Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 723
  5. ↑ Józef Łubnicki, kpt. piech., w KOP od 1936 roku. Do mobilizacji dowódca 3 kompanii granicznej „Dundery Folwark”. We wrześniu 1939 roku adiutant II batalionu piechoty 2 pp KOP. W końcowych walkach kampanii wrześniowej dowódca kompanii piechoty I batalionu piechoty 8 pp Leg. zgrupowania 3 DP Leg. → Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 729
  6. ↑ Piotr Tymkiewicz, kpt. piech., w KOP od 1935 roku. Do mobilizacji dowódca 1 szkolnej kompanii strzeleckiej baonu odwodowego KOP „Wołożyn”. We wrześniu 1939 roku dowódca 7 kompanii III/2 pp KOP. → Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 755
  7. ↑ W pracy Piotra Sadowskiego i Krzysztofa Pięciaka w WKPP tom nr 52 "Brygady Górskie Strzelców cz. 1" str. 39 wymieniony jest jako dowódca 9 kompanii strzeleckiej. Jako dowódca 7 kompanii strzeleckiej wymieniony jest kpt. Aleksander Rybnik
  8. ↑ W pracy Piotra Sadowskiego i Krzysztofa Pięciaka w WKPP tom nr 52 "Brygady Górskie Strzelców cz. 1" str. 39 wymieniony jest jako dowódca 8 kompanii strzeleckiej kpt. Franciszek Ostrowski.
  9. ↑ W pracy Piotra Sadowskiego i Krzysztofa Pięciaka w WKPP tom nr 52 "Brygady Górskie Strzelców cz. 1" str. 39 wymieniony jest jako dowódca 9 kompanii strzeleckiej kpt. Piotr Tymkiewicz. Jako dowódca 7 kompanii strzeleckiej wymieniony jest kpt. Aleksander Rybnik.
  10. ↑ Karol Warth, kpt. piech., w KOP od 1937 roku. Do mobilizacji dowódca kompanii ckm baonu odwodowego KOP „Wolożyn”. We wrześniu 1939 roku dowódca 3 kompanii ckm III/2 pp KOP. → Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 756

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Według Władysława Steblika nowa nazwa oddziału występowała w pierwszych meldunkach wojennych, ale potem dla uproszczenia nazywano go nadal pułkiem KOP.
  2. ↑ Szczegółowa obsada personalna zob. J.Prochowicz. Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa 2003.
  3. ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 126.
  4. ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 675.
  5. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 578.
  6. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 311.
  7. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 269.
  8. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 5.
  9. ↑ Sadowski i Pięciak 2020 ↓, s. 39.
  10. ↑ Sadowski i Pięciak 2020 ↓, s. 39, wg autorów por. rez. Mucha.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
  • Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Wybór dokumentów. Warszawa-Pułkusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku. Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 83-88067-48-8.
  • Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
  • Jerzy Prochwicz, Andrzej Konstankiewicz, Jan Rutkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Barwa i Broń, 2003. ISBN 83-900217-9-4.
  • Jerzy Prochwicz. Korpus Ochrony Pogranicza w przededniu wojny, Część I. Powstanie i przemiany organizacyjne KOP do 1939 r. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (149), s. 148-160, 1994. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 0043-7182. 
  • Jerzy Prochwicz. Korpus Ochrony Pogranicza w przededniu wojny, Część II. Przemiany organizacyjne i przygotowania wojenne KOP w 1939 roku. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 4 (150), s. 148-160, 1994. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 0043-7182. 
  • Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
  • Jerzy Prochwicz. Walki oddziałów KOP na obszarach północno-wschodniej Polski. „Białoruskie Zeszyty Historyczne”. 13, 2000. Białystok. ISSN 1232-7468. 
  • Władysław Steblik, Armia "Kraków" 1939, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1989, wyd. II, ​ISBN 83-11-07434-8​.
  • Piotr Sadowski, Krzysztof Pięciak: Brygady Górskie Strzelców cz.1. Warszawa: Edipresse Polska S.A., 2020, seria: Wielka Księga Piechoty Polskiej. ISBN 978-83-8164-445-7.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=2_Pułk_Piechoty_KOP&oldid=61191535”