48 Dywizjon Artylerii Lekkiej
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  II Rzeczpospolita
| |
| Sformowanie | 1939 | |
| Rozformowanie | 1939 | |
| Tradycje | ||
| Rodowód | 31 pułk artylerii lekkiej | |
| Działania zbrojne | ||
| kampania wrześniowa | ||
| Organizacja | ||
| Rodzaj sił zbrojnych | Wojska lądowe | |
| Rodzaj wojsk | artyleria | |
| Podległość | 16 Pomorska Dywizja Piechoty | |
48 Dywizjon Artylerii Lekkiej (48 dal) – pododdział artylerii lekkiej Wojska Polskiego II RP.
Dywizjon nie występował w pokojowej organizacji wojska. Został sformowany w alarmie na bazie I dywizjonu 31 pułku artylerii lekkiej. Gotowość marszową osiągnął w ostatnich dniach sierpnia 1939 roku[1].
Walki dywizjonu[edytuj | edytuj kod]
Po osiągnięciu gotowości, dywizjon skierowano do dyspozycji dowódcy artylerii 16 Dywizji Piechoty w Grudziądzu. Ten przydzielił go do dowódcy Oddziału Wydzielonego „Wisła”[1]. Nocą z 1/2 września jeden z batalionów dywizjonu brał udział w ataku i zajęciu m. Nicwałd, a następnie dołączył do oddziału wydzielonego płk. Cieślaka w Płużnicy[1]. 5 września dywizjon dołączył na południowym brzegu Wisły do 27 Dywizji Piechoty. Podczas marszów z dywizją wykonał dwa wypady na wroga. 14 września wspierał wspólnie z baterią 4/27 pal atak 23 pułku piechoty na przeprawiających się przez Wisłę Niemców[1].
Swoje istnienie dywizjon zakończył w dniach 17 i 18 września pomiędzy Iłowem a Bzurą pod bombami samolotów niemieckich[1].
Żołnierze dywizjonu[edytuj | edytuj kod]
Dowódca dywizjonu
- major Wacław Gay[2]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Galster 1975 ↓, s. 320-321.
- ↑ Zarzycki 1996 ↓, s. 24.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Karol Lucjan Galster: Księga Pamiątkowa Artylerii Polskiej 1914-1939. Londyn: 1975.
- Piotr Zarzycki: 31 Pułk Artylerii Lekkiej. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1996, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej. ISBN 83-87103-15-2.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
