77 Pułk Piechoty (austro-węgierski)
| ||
![]() Pieczęć pułku | ||
Historia | ||
Państwo | ![]() | |
Sformowanie | 1860 | |
Rozformowanie | 1918 | |
Nazwa wyróżniająca | Galicyjski | |
Dowódcy | ||
Pierwszy | płk Karl Hanus | |
Działania zbrojne | ||
I wojna światowa | ||
Organizacja | ||
Dyslokacja | Sambor | |
Rodzaj sił zbrojnych | cesarska i królewska Armia | |
Rodzaj wojsk | piechota | |
Podległość | 24 Dywizja Piechoty |
Galicyjski Pułk Piechoty Nr 77 – pułk piechoty cesarskiej i królewskiej Armii.
Historia Pułku[edytuj | edytuj kod]
Pułk został sformowany 1 lutego 1860 roku w Budzie (niem. Ofen) z połączenia 2. i 3. batalionu Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 9 oraz 3. batalionu Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 10[1].
Okręg uzupełnień nr 77 Sambor na terytorium 10 Korpusu[1].
W latach 1876-1879 komenda pułk znajdowała się w Hradcu Králové (niem. Königgrätz)[2][3].
W 1885 roku dowództwo pułku stacjonowało w Samborze, natomiast w 1914 roku dowództwo pułku oraz bataliony II i III stacjonowały w Przemyślu, IV batalion w Tuzli, natomiast I batalion i Kadra Batalionu Zapasowego (niem. Ersatzbataillonskader) w Samborze.
Pułk wchodził w skład 48 Brygady Piechoty należącej do 24 Dywizji Piechoty.
Skład narodowościowy oddziału: Ukraińcy – 69%, inni 31%.
Szefowie pułku[edytuj | edytuj kod]
- FML arcyksiążę Karol Salwator (1860 – †18 I 1892),
- książę wirtemberski Filip (od 1892)[1].
W latach 1860-1869 obowiązki drugiego szefa pułku wykonywał FZM Emil Kussevich von Szamobor, który następnie został szefem Pułku Piechoty Nr 33[1].
Żołnierze[edytuj | edytuj kod]
- Komendanci pułku
- płk Karl von Hanus (1860 – 1 XI 1867 → stan spoczynku w stopniu tytularnego GM[4])
- płk Victor Matzak von Ottenburg (1876[2])
- płk Joseph Ott von Ottenkampf (1879)
- płk Marceli Ławrowski (V 1910[5] – 1914[1])
- płk Emil Meisel (1914)
- płk Karl Krebs (poległ 10 V 1915 pod Sanokiem[6])
- Oficerowie pułku
- kpt. Roman Albinowski
- kdt. rez. Tadeusz Borowiczka
- ppor. rez. Kajetan Chyliński
- Filip Müller
- por. Karol Pater
- ppor. rez. Franciszek Pieniążkiewicz
- ppłk Edward Reymann
- Eugeniusz Stecz
- Emil Schwanda
- mjr Gustaw Zygadłowicz (1875-1880 → 58 pp)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Schematismus 1914 ↓, s. 532.
- ↑ a b Schematyzm Wojskowy 1877 ↓, s. 376.
- ↑ Schematyzm Wojskowy 1880 ↓, s. 400.
- ↑ Schmidt-Brentano 2007 ↓, s. 64.
- ↑ Kronika. Awans majowy. „Echo Przemyskie”, s. 2, Nr 35 z 1 maja 1910.
- ↑ Jörg C. Steiner: Schematismus der generale und obersten der K.U.K. Armee 1918 (Vienna, 1992). Wiedeń: Edition S&H, 1992, s. 221. ISBN 3-901215-01-08.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1877. Wiedeń: k.k. Hof- und Staatsdruckerei, grudzień 1876.
- Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1880. Wiedeń: k.k. Hof- und Staatsdruckerei, grudzień 1879.
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.)
- Tomasz Nowakowski: Armia Austro-Węgierska 1908-1918. Warszawa: Feniks, 1992. ISBN 83-900217-4-9.
- Maciej Krotofil: Ukraińska Armia Halicka 1918-1920. Toruń: Wyd. Adam Marszałek, 2002. ISBN 83-7322-156-5.
- Antonio Schmidt-Brentano: Die k. k. bzw. k. u. k. Generalität 1816-1918. Wiedeń: Austriackie Archiwum Państwowe, 2007.