Abdurrahman Dibra
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 1885 Dibra | |
| Data i miejsce śmierci | luty 1961 Tirana | |
 Minister spraw wewnętrznych
| ||
| Okres | od 12 lutego 1927 do 1 września 1928 | |
| Poprzednik | Musa Juka | |
| Następca | Kosta Kotta | |
| Minister edukacji
| ||
| Okres | od 16 stycznia 1929 do 6 marca 1930 | |
| Poprzednik | Xhafer Ypi | |
| Następca | Hil Mosi | |
| Minister finansów
| ||
| Okres | od 11 stycznia 1933 do 16 października 1935 | |
| Poprzednik | Lame Kareco | |
| Następca | Rrok Gera | |
Abdurrahman Dibra właśc. Abdurrahman Remzi[1] (ur. 1885 w Dibrze, zm. w lutym 1961 w Tiranie[2]) – albański polityk, minister spraw wewnętrznych w 1924 i w latach 1927-1928, minister edukacji (1929-1930), minister finansów (1933-1935), więzień polityczny.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn urzędnika osmańskiego Elmaza Lami beja[1]. Uczył się w Monastirze, a następnie w wyższej szkole dla urzędników osmańskich Mekteb-i Mülkiye w Stambule. Szkołę ukończył w 1908, w tym samym roku związał się z albańskim ruchem narodowym[3].
W latach 1910-1912 pełnił funkcje kajmakama w wilajecie bitolskim. W 1912 wrócił do Stambułu, a następnie pełnił urząd podprefekta w Atinie, Symelu i w Orduku. W latach 1918-1921 pełnił funkcję dyrektora w urzędzie miejskim Stambułu[2].
W 1923 przyjechał do Albanii. Z uwagi na swoją znajomość z Ahmedem Zogu, sięgającą czasów stambulskich szybko awansował w hierarchii politycznej państwa albańskiego[1]. W latach 1921-1925 i 1928-1939 zasiadał w parlamencie albańskim. W latach 1925-1928 był senatorem. Dwukrotnie obejmował stanowisko ministra spraw wewnętrznych (1924, 1927-1928). W latach 30. obejmował także tekę ministra finansów i ministra edukacji[2]. W tym czasie był wydawcą popularnego w Tiranie pisma Besa.
W czasie inwazji włoskiej na Albanię w 1939 Dibra próbował stawiać opór na czele podległych mu ludzi. W konsekwencji majątek Dibry został skonfiskowany, a on sam mieszkał w Turcji, a następnie we Włoszech. Był internowany we Florencji. Po uwolnieniu w 1943 powrócił do Albanii i zaprzestał dalszej działalności politycznej.
W 1946 władze komunistyczne aresztowały syna Abdurrahmana Dibry, Qenana za prowadzenie działalności wywrotowej. W konsekwencji cała rodzina została internowana w okolicach Durrësu[3]. W 1951 Abdurrahman Dibra został aresztowany przez funkcjonariuszy Sigurimi. Sąd Wojskowy w Elbasanie skazał go na 10 lat ciężkich robót za „prowadzenie antyludowej działalności w okresie rządów Zogu”[2]. Karę odbywał w więzieniu w Burrelu, a następnie w Tiranie[3]. W 1959 został uwolniony z więzienia, zmarł dwa lata później.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Elisabeth Özdalga: Late Ottoman Society: The Intellectual Legacy. Psychology Press, 2005, s. 329. ISBN 978-0-415-34164-6.
- ↑ a b c d Kastriot Dervishi: Kryeministrat dhe ministrat e shtetit shqiptar në 100 vjet : anëtarët e Këshillit të Ministrave në vitet 1912-2012, jetëshkrimet e tyre dhe veprimtaria e ekzekutivit shqiptar. Tirana: Shtepia Botuese 55, 2012, s. 115-116.
- ↑ a b c Robert Elsie: A Biographical Dictionary of Albanian History.. I.B. Tauris: 2013, s. 110. ISBN 978-1-78076-431-3.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kastriot Dervishi: Kryeministrat dhe ministrat e shtetit shqiptar në 100 vjet : anëtarët e Këshillit të Ministrave në vitet 1912-2012, jetëshkrimet e tyre dhe veprimtaria e ekzekutivit shqiptar. Tirana: Shtepia Botuese 55, 2012, s. 115-116.
- Robert Elsie: A Biographical Dictionary of Albanian History.. I.B. Tauris: 2013, s. 110. ISBN 978-1-78076-431-3.
| ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||