Acyklowir (łac.aciclovirum) – organiczny związek chemiczny, lek przeciwwirusowy[7], z grupy analogów nukleozydowych[8], stosowany przede wszystkim w leczeniu zakażeń wirusem opryszczki pospolitej oraz wirusem ospy wietrznej i półpaśca[9]. Inne zastosowania obejmują zapobieganie zakażeniom wirusem cytomegalii po transplantacji i ciężkie powikłania zakażenia wirusem Epsteina-Barr[9][10]. Lek może być przyjmowany doustnie, stosowany jako krem lub w postaci wstrzyknięć[9].
Genom herpeswirusów stanowi liniowy, dwuniciowy DNA. Jego replikacja odbywa się w jądrze zakażonej komórki gospodarza, przy współudziale licznych enzymów wirusowych. Wśród nich kluczową rolę odgrywa kodowana przez wirusa polimeraza DNA.
Acyklowir wprowadzany jest do komórek przez białko transportujące nukleozydy, w tym deoksyguanozynę. Wewnątrz komórki zostaje przekształcony w biologicznie aktywną pochodną fosforanową. Za proces ten odpowiedzialna jest kodowana przez wirus kinaza tymidynowa. Fakt, że acyklowir nie jest odpowiednim substratem dla kinaz komórkowych powoduje, że lek zostaje zaktywowany głównie w komórkach zakażonych przez wirusa, co wpływa korzystnie na jego selektywność. W komórkach zakażonych HSV stwierdza się od 40 do 100 razy wyższy poziom aktywnych form fosforanowych acyklowiru, niż w komórkach niezakażonych. Trójfosforan acyklowiru (ACVTP) hamuje syntezę DNA HSV, gdyż pozbawiony jest grupy 3’OH. Gdy polimeraza wirusowa wprowadzi zmodyfikowany nukleozyd do łańcucha DNA dalsze jego wydłużanie staje się niemożliwe.
↑ abFarahnazF.SoleimaniFarahnazF., RobabehR.KarimiRobabehR., FarrokhF.GharibFarrokhF., Thermodynamic Studies on Protonation Constant of Acyclovir at Different Ionic Strengths, „Journal of Solution Chemistry”, 45 (6), 2016, s. 920–931, DOI: 10.1007/s10953-016-0478-6, ISSN0095-9782 [dostęp 2021-01-07](ang.).
↑MałgorzataM.KoźbiałMałgorzataM., PawełP.GieryczPawełP., Comparison of Aqueous and 1-Octanol Solubility as well as Liquid–Liquid Distribution of Acyclovir Derivatives and Their Complexes with Hydroxypropyl-β-Cyclodextrin, „Journal of Solution Chemistry”, 42 (4), 2013, s. 866–881, DOI: 10.1007/s10953-013-9995-8, ISSN0095-9782, PMID: 23661859, PMCID: PMC3646166 [dostęp 2021-01-07](ang.).
↑Petros I.P.I.RafailidisPetros I.P.I. i inni, Antiviral treatment for severe EBV infections in apparently immunocompetent patients, „Journal of Clinical Virology: The Official Publication of the Pan American Society for Clinical Virology”, 49 (3), 2010, s. 151–157, DOI: 10.1016/j.jcv.2010.07.008, ISSN1873-5967, PMID: 20739216 [dostęp 2021-01-07](ang.).