Adolf Humeniuk
| ||
![]() | ||
Data i miejsce urodzenia | 24 czerwca 1918 Kołomyja | |
Data i miejsce śmierci | 25 sierpnia 1963 okolice Piły | |
Przebieg służby | ||
Lata służby | od 1940 | |
Siły zbrojne | Robotniczo-Chłopska Armia Czerwona Siły Zbrojne Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej | |
Jednostki | 6 Pułk Czołgów Ciężkich 11 Dywizja Zmechanizowana 20 Warszawska Dywizja Pancerna | |
Stanowiska | dowódca pułku pancernego dowódca dywizji | |
Główne wojny i bitwy | II wojna światowa | |
Odznaczenia | ||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Adolf Humeniuk (ur. 24 czerwca 1918 r. w Kołomyi, zm. 25 sierpnia 1963) – generał brygady Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Od 1940 pełnił służbę w Armii Czerwonej. Ukończył radziecką Oficerską Szkołę Wojsk Pancernych. Następnie brał udział w walkach na terenie Kaukazu.
Od 2 września 1943 pełnił służbę w 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. Był żołnierzem 1 i 2 Armii WP oraz 1 Brygady Pancernej im. Bohaterów Westerplatte. Brał udział w walkach na szlaku bojowym: Dęblin, Warka, Myślibórz, Nysa, Budziszyn, Drezno, Melnik jako dowódca plutonu i kompanii czołgów.
Po wojnie zajmował stanowiska dowódcze w 2 pułku czołgów oraz w 6 pułku czołgów ciężkich we Wrocławiu. W latach 1951-1953 był dowódcą 6 pułku czołgów ciężkich.
W latach 1953-1954 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego WP. Od 3 listopada 1954 do 19 listopada 1956 dowódca 11 Dywizji Zmechanizowanej w Żaganiu.
W latach 1956-1958 był słuchaczem Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR.
Od 1958 dowódca 20 Dywizji Pancernej w Szczecinku. 12 października 1962 mianowany na stopień generała brygady. Zginął śmiercią tragiczną wraz z synem Michałem w dniu 25 sierpnia 1963 w wypadku drogowym koło Piły (samochód prowadzony przez generała wjechał pod pociąg). Pochowany 28 sierpnia 1963 na Cmentarzu Wojskowym (Rakowickim) w Krakowie.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1959)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1958)
- Krzyż Walecznych (1946)
- Medal za Warszawę 1939–1945 (1945)
- Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk (1945)
- Złoty Krzyż Zasługi (1954)
- Srebrny Krzyż Zasługi (1946)
- Medal 10-lecia Polski Ludowej
- Krzyż Wojenny Czechosłowacki 1939 (ČSSR)
- Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1958)
- Medal „Za wyzwolenie Warszawy” (ZSRR) (1945)
- Medal za Zdobycie Berlina (ZSRR)
- Medal za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945 (ZSRR)
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- "Wojskowy Przegląd Historyczny" nr 1 z 1964 r., s. 383
- "Głos Koszaliński", 27 sierpnia 1963 r., s. 2
- "Żołnierz Wolności", 27 sierpnia 1963 r., s. 2
- W. Chłopek – "11 Lubuska Dywizja Kawalerii Pancernej. Zarys dziejów", Wyd. Żagań 2005 r., s. 155
- Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. I: A-H, Toruń 2010, s. 541-543.
- Generałowie brygady ludowego Wojska Polskiego
- Absolwenci Akademii Sztabu Generalnego
- Ludzie urodzeni w Kołomyi
- Polacy odznaczeni Krzyżem Wojennym Czechosłowackim 1939
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1944–1989)
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1944–1989)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Medalem za Odrę, Nysę, Bałtyk
- Odznaczeni Medalem za Warszawę 1939–1945
- Odznaczeni Medalem 10-lecia Polski Ludowej
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (1944–1989)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (1944–1989)
- Odznaczeni Złotym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Oficerowie Wojska Polskiego – absolwenci Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR
- Polskie ofiary wypadków drogowych
- Pochowani na cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty w Krakowie
- Polacy i obywatele polscy wcieleni do Armii Czerwonej 1939–1945
- Polscy wojskowi związani z Żaganiem
- Urodzeni w 1918
- Zmarli w 1963
- Radzieccy żołnierze II wojny światowej
- Żołnierze ludowego Wojska Polskiego – uczestnicy walk na froncie wschodnim
- Dowódcy 20 Warszawskiej Dywizji Pancernej