Adolf Humeniuk

Adolf Humeniuk
generał brygady
Data i miejsce urodzenia	24 czerwca 1918 Kołomyja
Data i miejsce śmierci	25 sierpnia 1963 okolice Piły
Przebieg służby
Lata służby	od 1940
Siły zbrojne	Robotniczo-Chłopska Armia Czerwona Siły Zbrojne Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej
Jednostki	6 Pułk Czołgów Ciężkich 11 Dywizja Zmechanizowana 20 Warszawska Dywizja Pancerna
Stanowiska	dowódca pułku pancernego dowódca dywizji
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

Adolf Humeniuk (ur. 24 czerwca 1918 r. w Kołomyi, zm. 25 sierpnia 1963) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

Od 1940 pełnił służbę w Armii Czerwonej. Ukończył radziecką Oficerską Szkołę Wojsk Pancernych. Następnie brał udział w walkach na terenie Kaukazu.

Od 2 września 1943 pełnił służbę w 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. Był żołnierzem 1 i 2 Armii WP oraz 1 Brygady Pancernej im. Bohaterów Westerplatte. Brał udział w walkach na szlaku bojowym: Dęblin, Warka, Myślibórz, Nysa, Budziszyn, Drezno, Melnik jako dowódca plutonu i kompanii czołgów.

Po wojnie zajmował stanowiska dowódcze w 2 pułku czołgów oraz w 6 pułku czołgów ciężkich we Wrocławiu. W latach 1951-1953 był dowódcą 6 pułku czołgów ciężkich.

W latach 1953-1954 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego WP. Od 3 listopada 1954 do 19 listopada 1956 dowódca 11 Dywizji Zmechanizowanej w Żaganiu.

W latach 1956-1958 był słuchaczem Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR.

Od 1958 dowódca 20 Dywizji Pancernej w Szczecinku. 12 października 1962 mianowany na stopień generała brygady. Zginął śmiercią tragiczną wraz z synem Michałem w dniu 25 sierpnia 1963 w wypadku drogowym koło Piły (samochód prowadzony przez generała wjechał pod pociąg). Pochowany 28 sierpnia 1963 na Cmentarzu Wojskowym (Rakowickim) w Krakowie.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1959)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1958)
• Krzyż Walecznych (1946)
• Medal za Warszawę 1939–1945 (1945)
• Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk (1945)
• Złoty Krzyż Zasługi (1954)
• Srebrny Krzyż Zasługi (1946)
• Medal 10-lecia Polski Ludowej
• Krzyż Wojenny Czechosłowacki 1939 (ČSSR)
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1958)
• Medal „Za wyzwolenie Warszawy” (ZSRR) (1945)
• Medal za Zdobycie Berlina (ZSRR)
• Medal za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945 (ZSRR)

Bibliografia

• "Wojskowy Przegląd Historyczny" nr 1 z 1964 r., s. 383
• "Głos Koszaliński", 27 sierpnia 1963 r., s. 2
• "Żołnierz Wolności", 27 sierpnia 1963 r., s. 2
• W. Chłopek – "11 Lubuska Dywizja Kawalerii Pancernej. Zarys dziejów", Wyd. Żagań 2005 r., s. 155
• Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. I: A-H, Toruń 2010, s. 541-543.