Aleksander Griszczuk
| ||
 Aleksander Griszczuk, Warszawa 2013 | ||
| Państwo |  Rosja
| |
| Data i miejsce urodzenia | 31 października 1983 Moskwa | |
| Tytuł szachowy | arcymistrz (1999) | |
| Ranking FIDE | 2777 (01.03.2020)[1] | |
| Miejsce w kraju | 1 | |
| FIDE Top 100 | 4 | |
Aleksander Griszczuk, ros. Александр Грищук (ur. 31 października 1983 w Moskwie) – rosyjski szachista, arcymistrz od 1999 roku.
Kariera szachowa[edytuj | edytuj kod]
Pierwszym międzynarodowym sukcesem Griszczuka było wicemistrzostwo świata juniorów do lat 10 w Duisburgu w roku 1992 (zwyciężył wówczas Luke McShane). W roku 1998 wziął udział w szachowych mistrzostwach Rosji w Sankt Petersburgu, uzyskując wynik 5 pkt z 11 partii, co zostało uznane za duży sukces. Rok 1999 przyniósł mu pierwsze bardzo dobre rezultaty: wygrał szachowy memoriał Michaiła Czigorina w Sankt Petersburgu, awansował do ćwierćfinału mistrzostw Rosji (rozgrywanych systemem pucharowym) oraz wystąpił w narodowym zespole na drużynowych mistrzostwach Europy w Batumi. W tym samym roku FIDE przyznała mu (w wieku 16 lat) tytuł arcymistrza.
Sukcesy i ważniejsze występy w kolejnych latach:
- 2000 – awans do najlepszej czwórki mistrzostw świata w Nowym Delhi (w półfinale przegrał z Aleksiejem Szyrowem), zwycięstwo w turnieju w Thorshavn (wraz z Rusłanem Ponomariowem),
- 2001 – w turnieju elity (XIX kat. FIDE) w Linares podzielił miejsce II-VI (za Garrim Kasparowem), awans do II rundy mistrzostw świata w Moskwie,
- 2002 – zwycięstwo w turnieju Aerofłot Open w Moskwie, II miejsce w Wijk aan Zee (za Jewgienijem Bariejewem), II miejsce w turnieju „Grand Prix FIDE” w szachach szybkich w Dubaju (w finale porażka z Péterem Lékó), po raz pierwszy przekroczył granicę 2700 punktów rankingowych ELO,
- 2003 – złoty medal na drużynowych mistrzostwach Europy w Płowdiwie,
- 2004 – zwycięstwo w turnieju elity (XVII kat. FIDE) w miejscowości Pojkowskij (wraz z Siergiejem Rublewskim), awans do ćwierćfinału mistrzostw świata w Trypolisie (w dogrywce przegrał z Rustamem Kasimdżanowem), zwycięstwo w turnieju szachów szybkich Ordix Open w Mainz, srebrny medal w mistrzostwach Rosji w Moskwie (za Garrim Kasparowem),
- 2005 – IV miejsce w Pucharze Świata w Chanty-Mansijsku, III miejsce w turnieju elity (XVIII kat. FIDE) w Pojkowskij, V miejsce w turnieju elity Corus (XIX kat. FIDE) w Wijk aan Zee,
- 2006 – IV miejsce w turnieju Melody Amber w Monako, zwycięstwo w mistrzostwach świata w grze błyskawicznej w Riszon le-Cijjon (po pokonaniu w finale Piotra Swidlera),
- 2007 – występ w rozegranych w Eliście meczach pretendentów[2] i awans do turnieju o mistrzostwo świata w Meksyku, w którym zajął VIII miejsce[3],
- 2009 – dz. I m. w Linares (wspólnie z Wasilijem Iwanczukiem), złoty medal indywidualnych mistrzostw Rosji[4]
- 2010 – II m. w Linares (za Weselinem Topałowem),
- 2011 – awans do finału meczów pretendentów w Kazaniu (w którym przegrał z Borysem Gelfandem)[5], II m. w turnieju o Puchar Świata w Chanty-Mansyjsku[6],
- 2012 – zwycięstwo w mistrzostwach świata w szachach błyskawicznych, rozegranych w Astanie[7],
- 2013 – V m. w turnieju pretendentów w Londynie[8],
- 2014 – III m. (za Siergiejem Kariakinem i Magnusem Carlsenem) w turnieju Norway Chess w Tromsø[9], I m. w memoriale Tigrana Petrosiana w Taszirze[10].
Wielokrotny reprezentant Rosji w turniejach drużynowych, m.in.:
- ośmiokrotnie na olimpiadach szachowych (w latach 2000, 2002, 2004, 2006, 2008, 2010, 2012, 2014); sześciokrotny medalista: wspólnie z drużyną: dwukrotnie złoty (2000, 2002) i trzykrotnie srebrny (2004, 2010, 2012) oraz indywidualnie – brązowy (2000 – na VI szachownicy)[11],
- pięciokrotnie na drużynowych mistrzostwach świata (w latach 2001, 2005, 2010, 2011, 2013); ośmiokrotny medalista: wspólnie z drużyną: trzykrotnie złoty (2005, 2010, 2013) i srebrny (2001) oraz indywidualnie – złoty (2005 – na III szachownicy), dwukrotnie srebrny (2001 – na III szachownicy, 2011 – na II szachownicy) i brązowy (2010 – na I szachownicy)[12],
- pięciokrotnie na drużynowych mistrzostwach Europy (w latach 1999, 2003, 2007, 2011, 2013); czterokrotny medalista: wspólnie z drużyną – dwukrotnie złoty (2003, 2007) i brązowy (2013) oraz indywidualnie – złoty (2011 – na II szachownicy)[13].
Aleksander Griszczuk był ósmym w historii szachistą, który przekroczył granicę 2800 punktów rankingowych. Najwyższy ranking w dotychczasowej karierze (stan na marzec 2020) osiągnął 1 grudnia 2014 r., z wynikiem 2810 punktów zajmował wówczas 3. miejsce na światowej liście FIDE (za Magnusem Carlsenem i Fabiano Caruaną), jednocześnie zajmując 1. miejsce wśród rosyjskich szachistów[1].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Żoną Aleksandra Griszczuka jest czołowa ukraińska szachistka, Natalija Żukowa[14].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Top lists records, Grischuk, Alexander (RUS) g, World Chess Federation - FIDE, 1 marca 2020 [dostęp 2020-03-06].
- ↑ Candidates Matches 2007
- ↑ World Championship 2007 Mexico
- ↑ Grischuk und Galliamova russische Meister 2009. [dostęp 2009-12-30].
- ↑ FIDE Candidates Finals: Gelfand wins right to challenge Anand in 2012
- ↑ World Cup 2011Finals: Svidler wins, Ivanchuk takes bronze
- ↑ Grischuk wins World Blitz Championship 2012
- ↑ 2013 Candidates Tournament
- ↑ Norway Final: Karjakin repeat winner
- ↑ Grischuk gewinnt Petrosian Memorial
- ↑ OlimpBase
- ↑ OlimpBase
- ↑ OlimpBase
- ↑ Relatives and Spouses of Chess Masters
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- ChessBase Megabase 2008
- Individual Calculations: Grischuk, Alexander (ang.)
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Aleksander Griszczuk – wybrane partie szachowe (ang.)
- Aleksander Griszczuk – profil na stronie FIDE (ang.)