Aleksander Hrynkiewicz

Aleksander Hrynkiewicz Przegonia, Marek, Wioślarz, Wizytator
podpułkownik kawalerii
Data i miejsce urodzenia	14 stycznia 1896 Warszawa
Data i miejsce śmierci	15 czerwca 1981 Montreal
Przebieg służby
Lata służby	1912-1944
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Armia Krajowa
Jednostki	1 Pułk Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego Obwód Mokotów AK
Stanowiska	adiutant, dowódca
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa (kampania wrześniowa, powstanie warszawskie)
Odznaczenia

Grób podpułkownika Aleksandra Hrynkiewicza na Starych Powązkach w Warszawie (stan na kwiecień 2012)

Aleksander Hrynkiewicz ps. „Przegonia”, „Marek”, „Wioślarz”, „Wizytator” (ur. 14 stycznia 1896 w Warszawie, zm. 15 czerwca 1981 w Montrealu) – podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego.

Życiorys

Od 1912 był członkiem Związku Strzeleckiego, od 1915 był komendantem sekcji POW na Mokotowie. Od 1918 służył w Wojsku Polskim. Był oficerem 1 pułku szwoleżerów Józefa Piłsudskiego. W szeregach tego pułku brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej dowodząc plutonem.

Został awansowany do stopnia rotmistrza w korpusie oficerów kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku. 21 marca 1935 roku został przeniesiony do Gabinetu Ministra Spraw Wojskowych na stanowisko adiutanta ministra Józefa Piłsudskiego. Po śmierci marszałka, 21 maja 1935 Aleksander Hrynkiewicz przekazał w Pałacu Belwederskim w Warszawie mózg Józefa Piłsudskiego prof. Maksymilianowi Rosemu, po czym wysłano go do Wilna i zdeponowano w Polskim Instytucie Badań Mózgu w specjalnie przeznaczonym do tego budynku. 27 czerwca 1935 roku awansował do stopnia majora ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 roku i 10. lokatą w korpusie oficerów kawalerii. W marcu 1939 pełnił służbę w Biurze Inspekcji Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych w Warszawie na stanowisku kierownika Samodzielnego Referatu Personalnego. We wrześniu 1939 pełnił funkcję zastępcy dowódcy pułku 1 pułku szwoleżerów Józefa Piłsudskiego.

Od 1941 był komendantem Obwodu V Mokotów (Okręg Warszawa AK). 11 listopada 1942 awansowany do stopnia podpułkownika. Podczas Powstania Warszawskiego, opuścił Mokotów z 3 na 4 sierpnia 1944, pozostając formalnie dowódcą obwodu do 18 sierpnia. Po upadku powstania przebywał w niewoli niemieckiej. Po wojnie przebywał na emigracji, początkowo w Niemczech i Wielkiej Brytanii, a następnie w Kanadzie. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 173-4-32/33).

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari – 1921
• Krzyż Niepodległości (1938)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Walecznych – trzykrotnie
• Srebrny Krzyż Zasługi – 7 grudnia 1927
• Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych - 12 maja 1936

Bibliografia

• Andrzej Kunert, Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939-1944, tom I, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 1987.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.

Linki zewnętrzne

• Artykuł Hrynkiewicza o Piłsudskim