Aleksander Hrynkiewicz
| ||
![]() | ||
![]() | ||
Data i miejsce urodzenia | 14 stycznia 1896 Warszawa | |
Data i miejsce śmierci | 15 czerwca 1981 Montreal | |
Przebieg służby | ||
Lata służby | 1912-1944 | |
Siły zbrojne | ![]() ![]() | |
Jednostki | 1 Pułk Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego Obwód Mokotów AK | |
Stanowiska | adiutant, dowódca | |
Główne wojny i bitwy | I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa (kampania wrześniowa, powstanie warszawskie) | |
Odznaczenia | ||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Aleksander Hrynkiewicz ps. „Przegonia”, „Marek”, „Wioślarz”, „Wizytator” (ur. 14 stycznia 1896 w Warszawie, zm. 15 czerwca 1981 w Montrealu) – podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Od 1912 był członkiem Związku Strzeleckiego, od 1915 był komendantem sekcji POW na Mokotowie. Od 1918 służył w Wojsku Polskim. Był oficerem 1 pułku szwoleżerów Józefa Piłsudskiego. W szeregach tego pułku brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej dowodząc plutonem.
Został awansowany do stopnia rotmistrza w korpusie oficerów kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku. 21 marca 1935 roku został przeniesiony do Gabinetu Ministra Spraw Wojskowych na stanowisko adiutanta ministra Józefa Piłsudskiego[1]. Po śmierci marszałka, 21 maja 1935 Aleksander Hrynkiewicz przekazał w Pałacu Belwederskim w Warszawie mózg Józefa Piłsudskiego prof. Maksymilianowi Rosemu, po czym wysłano go do Wilna i zdeponowano w Polskim Instytucie Badań Mózgu w specjalnie przeznaczonym do tego budynku. 27 czerwca 1935 roku awansował do stopnia majora ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 roku i 10. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[2]. W marcu 1939 pełnił służbę w Biurze Inspekcji Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych w Warszawie na stanowisku kierownika Samodzielnego Referatu Personalnego[3]. We wrześniu 1939 pełnił funkcję zastępcy dowódcy pułku 1 pułku szwoleżerów Józefa Piłsudskiego.
Od 1941 był komendantem Obwodu V Mokotów (Okręg Warszawa AK). 11 listopada 1942 awansowany do stopnia podpułkownika. Podczas Powstania Warszawskiego, opuścił Mokotów z 3 na 4 sierpnia 1944, pozostając formalnie dowódcą obwodu do 18 sierpnia. Po upadku powstania przebywał w niewoli niemieckiej. Po wojnie przebywał na emigracji, początkowo w Niemczech i Wielkiej Brytanii, a następnie w Kanadzie. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 173-4-32/33)[4].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari – 1921[5]
- Krzyż Niepodległości (1938)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[2]
- Krzyż Walecznych – trzykrotnie[2]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 7 grudnia 1927[6]
- Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych - 12 maja 1936
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 21 marca 1935 roku, s. 31.
- ↑ a b c Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 131.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 416.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: ALEKSANDER HRYNKIEWICZ, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-11-06] .
- ↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 3125 z 30 czerwca 1921 r. Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 28, poz. 1114
- ↑ M.P. z 1927 r. nr 283, poz. 779
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Kunert, Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939-1944, tom I, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 1987.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Członkowie Związku Strzeleckiego (1910–1914)
- Członkowie Polskiej Organizacji Wojskowej
- Dowódcy w powstaniu warszawskim
- Jeńcy polscy w niewoli niemieckiej (powstanie warszawskie)
- Komendanci Obwodów AK
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych
- Odznaczeni Odznaką Pamiątkową Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Podpułkownicy kawalerii II Rzeczypospolitej
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Pochowani na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie
- Urodzeni w 1896
- Zmarli w 1981
- Zastępcy dowódcy 1 Pułku Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego