Po Igrzyskach Quirot przeżyła w swoim domu wypadek, na skutek którego oparzeniu uległo 40% jej ciała. Quirot była wówczas w ciąży. Jej córka nie przeżyła przedwczesnego porodu wywołanego wypadkiem. Pomimo poważnych obrażeń udało jej się powrócić do sportu wyczynowego. Pod koniec 1993 wystąpiła na Igrzyskach Środkowoamerykańskich, zajmując drugie miejsce za reprezentantką SurinamuLetitią Vriesde.
Quirot jest jedną z niewielu biegaczek, które pokonały 800 m w czasie poniżej 1 minuty 55 sekund. Jej rekord życiowy 1:54,44, który osiągnęła w 1989, daje jej czwarte miejsce na liście najlepszych zawodniczek w historii tej konkurencji, jest także rekordem Ameryki Północnej i Środkowej. Jest ona także aktualną rekordzistką świata w biegu na 600 metrów (1:22,63 w 1997). Do Quirot należą także rekordy Kuby na dystansach: 400 (49,61 w 1991) oraz 1000 metrów (2:33,12 w 1989). W latach 1978-1996 pięciokrotnie poprawiała rekord kraju w sztafecie 4 x 400 metrów, zawsze biegnąc na ostatniej zmianie[1]. Wynik 3:24,23 uzyskany na igrzyskach w Atlancie (1996) był rekordem Kuby przez następne 12 lat.
