Karierę zaczynał w Diamancie Jaunde. Jego pierwszym klubem we Francji był FC Metz. Po dwóch sezonach tam spędzonych przeszedł do Le Havre AC. Grał tam przez cztery sezony i rozegrał 73 mecze, w których strzelił 6 bramek.
Brał udział w 4 turniejach o Puchar Narodów Afryki w latach: 1986, 1988, 1990 i 1992. Ma również na swoim koncie występy na dwóch mundialach, w 1990 i 1994 roku. Podczas mistrzostw we Włoszech został ukarany czerwoną kartką, w meczu z Argentyną, a Kameruńczycy, grając w dziesiątkę zdołali strzelić bramkę dającą im zwycięstwo. Na listę strzelców wpisał się brat Andre Kany-Biyika – François, a "Nieposkromione Lwy" kończyły ten mecz w 9, gdyż w końcówce meczu czerwoną kartkę dostał jeszcze Jean-Claude Pagal. Ostatni mecz w narodowych barwach rozegrał podczas mistrzostw w 1994 roku, w przegranym 1:6 meczu z Rosją. Później próbował kontynuować karierę w klubie, jednak odzywała się kontuzja kolana i Kana-Biyik był zmuszony zakończyć karierę w wieku 29 lat.
Po zakończeniu kariery wziął jeszcze udział w meczu pożegnalnym zorganizowanym przez Omama-Biyika. Został zmieniony w 22 minucie przez Fernando Dávilę.
