W Pucharze Świata zadebiutował 18 stycznia 1997 roku w Sankt Moritz, zajmując 17. miejsce w zawodach metodą Gundersena. Tym samym w swoim debiucie od razu zdobył punkty. W sezonie 1996/1997 pojawił się jeszcze kilkakrotnie, przy czym 15 marca 1997 roku w Oslo po raz pierwszy i ostatni w Pucharze Świata stanął na podium, zajmując trzecie miejsce w Gundersenie. Najlepszy wynik w klasyfikacji generalnej zanotował w sezonie 1998/1999, który ukończył na czternastej pozycji.
Pierwszą imprezą seniorską w jego karierze były mistrzostwa świata w Ramsau w 1999 roku, gdzie wraz kolegami zajął dziewiąte miejsce w drużynie. Dwa lata później, podczas mistrzostw świata w Lahti zajął 10. miejsce w zawodach drużynowych, a w Gundersenie uplasował się na 24. pozycji. W 2002 roku brał udział w igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City, gdzie indywidualnie był ósmy w sprincie oraz dziewiąty w konkursie metodą Gundersena. Mimo to nie wystąpił w zawodach drużynowych. Wystąpił także na mistrzostwach świata w Val di Fiemme w 2003 roku, jednak indywidualnie zajął 30. miejsce w Gundersenie, a wspólnie z kolegami był ósmy w sztafecie. Na mistrzostwach świata w Oberstdorfie w 2005 roku już się nie pojawił. W lecie 2005 roku postanowił zakończyć karierę.