Andrzej Dąmbski (zm. 1734)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Ten artykuł dotyczy wojewody brzeskokujawskiego. Zobacz też: Inne osoby o tym imieniu i nazwisku.
Andrzej Dąmbski
Herb
Godziemba
Rodzina Dąmbscy herbu Godziemba
Data śmierci 1734
Ojciec Jan Stanisław Dąmbski
Matka Anna Miaskowska
Żona

Katarzyna Krąkowska

Dzieci

Marcjanna,
Maria,
Paweł,
Kazimierz Józef,
Antoni,
Józef Wojciech

Andrzej Dąmbski herbu Godziemba (zm. 1734) – kasztelan i wojewoda brzesko-kujawski.

Był członkiem konfederacji sandomierskiej 1704 roku[1]. Jako poseł województwa inowrocławskiego był uczestnikiem Walnej Rady Warszawskiej 1710 roku[2]. W czasie elekcji 1733 roku jako deputat podpisał pacta conventa Stanisława Leszczyńskiego[3].

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Rodzina pieczętowała się herbem Godziemba. Przyszły kasztelan urodził się w rodzinie Jana Stanisława (zm. 1687), kasztelana konarsko-kujawskiego i Anny Miaskowskiej, córki Wojciecha, kasztelana santockiego. Był prawnukiem Andrzeja Dąmbskiego (zm. 1617), kasztelana konarsko-kujawskiego oraz Wacława Leszczyńskiego (zm. 1628), kasztelana kaliskiego, wojewody kaliskiego i marszałka wielkiego koronnego. Poślubił Katarzynę Krąkowską, córkę Wojciecha (1650–1717), kasztelana krzywińskiego. Z małżeństwa urodziły się dzieci: Marcjanna, późniejsza żona Józefa Kretkowskiego, kasztelana kowalskiego; Maria, żona Jacka Leżeńskiego, starosty rzeszelskiego, następnie Plichty, starosty gostyńskiego. Do synów należeli: Paweł Dąmbski (zm. 1783), kasztelana brzesko-kujawskego; Kazimierz Józef Dąmbski (1701–1765), wojewoda sieradzki; Antoni, starosta kleszczelowski i brzeski, łowczy poznański; Józef Wojciech Dąmbski (1713–1778), kasztelan kowalski.

Pełnione urzędy[edytuj | edytuj kod]

Początkowo poseł na sejm, podpisał elekcję Augusta II Mocnego w 1697 roku. W roku 1700 został chorążym brzesko-kujawskim. W dwa lata później 1702 mianowany został starostą nakielskim, następnie kleszczelowskim (1709). Był konsyliarzem województwa brzeskokujawskiego w konfederacji sandomierskiej 1704 roku[4]. W karierze wojskowej doszedł do rangi pułkownika dragonów (1712). Od 1714 roku na stanowisku podkomorzego brzeskiego. Z tego stanowiska otrzymał nominację na kasztelana brzesko-kujawskiego 20 września 1715 roku. Urząd kasztelana brzesko-kujawskiego pełnił przez 11 lat. W 1718 roku został wyznaczony senatorem rezydentem[5]. Od 1726 roku sprawował urząd wojewody brzesko-kujawskiego.

Dobra majątkowe[edytuj | edytuj kod]

W 1718 roku nabył dobra majątkowe Śmiłowice i Nakonowo, które w 1734 roku odsprzedał synowi Józefowi Wojciechowi. Dobra majątkowe ziemskie: Dąbie i Borucino sprzedał w 1692 roku Zygmuntowi Dąmbskiemu, wojewodzie brzesko-kujawskiemu. W swych dobrach majątkowych posiadał także: Siewiersko, Sieroszewo, Kuźnice, Brzezie, Ustronie, Drzebielewo oraz Smulsk. W polityce stronnik Stanisława Leszczyńskiego, z którym był spokrewniony przez swą babkę Barbarę Leszczyńska. W metrykach koronnych tytułowany hrabią.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Actum In Castro Sandomiriensi Sabbatho Ante Festvm Sanctorum Viti et Modesti martyrum proximo, Anno Domini millesimo sptingentesimo quarto, [b.n.s.].
  2. ↑ Volumina Legum, t. VI, Petersburg 1860, s. 100.
  3. ↑ Actum in Curia Regia Varsaviensi 1733 sub tempus moderni interregni, feria tertia in crastino festi S. Matthaei Apostoli et Evangelistae anno Domini 1733, s. 44.
  4. ↑ Actum In Castro Sandomiriensi Sabbato Ante Festvm Sanctorvm Viti & Modesti Martyrvm Proximo, Anno Domini Millesimo Septingentesimo Qvarto, [b.n.s]
  5. ↑ Volumina Legum, t. VI, Petersburg 1860, s. 205.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Hr. Seweryn Uruski "Rodzina. Herbarz szlachty polskiej" (tom 3, str. 97-124, Dąbscy vel Dąmbscy herbu Godziemba)
  • Adam Boniecki "Herbarz polski" (tom IV, str 157-181, Dąmbscy vel Dąbscy herbu Godziemba)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Andrzej_Dąmbski_(zm._1734)&oldid=62021747”