Antonina Nieżdanowa
Antonina Wasiljewna Nieżdanowa (ros. Антонина Васильевна Нежданова; ur. 17 lipca?/ 29 lipca 1873 we wsi Krywa Bałka k. Odessy, zm. 26 czerwca 1950 w Moskwie) – rosyjska i radziecka śpiewaczka i pedagog muzyczny, Ludowy Artysta ZSRR.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Jako dziecko śpiewała w chórach kościelnych. W latach 1883-1891 ukończyła odeskie Gimnazjum Mariinskie (od listopada 1885 do początku 1886 studiowała grę na fortepianie w Szkole Muzycznej, która w 1913 została przekształcona w konserwatorium, dziś - Odeska Narodowa Akademia Muzyczna imienia A.W. Nieżdanowej).
Ukończyła Konserwatorium w Moskwie w 1902 w klasie Umberto Masetti i została solistką Teatru Bolszoj, gdzie pracowała przez ponad trzydzieści lat, wykonując główne role w operach rosyjskich i zagranicznych kompozytorów. Jej debiut to partia Antonida w operze "Życie za cara".
W 1912 jedyny raz w swojej karierze występowała w Europie - w Operze Paryskiej śpiewała partię Gildy w operze "Rigoletto" Verdiego.
Koncertowała, często w zespole z mężem, dyrygentem, Ludowym Artystą ZSRR Nikołajem Gołowanowem (1891-1953); wykonywała rosyjskie pieśni ludowe, pieśni ukraińskie i białoruskie, w program koncertu często włączała "Wokaliz" Rachmaninowa.
Od 1936 była wykładowcą w studio operowym Teatru Bolszoj, w Studio Operowym im. Stanisławskiego i w latach 1943—1950 w Moskiewskim Studio Operowym im. P.I. Czajkowskiego (od 1943 była profesorem). Doktor sztuki (1944).
Zmarła w Moskwie i została pochowana na Cmentarzu Nowodziewiczym[1][2].
Tytuły honorowe[edytuj | edytuj kod]
- Zasłużona Artystka Teatrów Imperatorskich (1912);
- Zasłużona Artystka RFSRR (1919);
- Ludowy Artysta RFSRR (1925);
- Ludowy Artysta ZSRR (6 września 1936);
- Bohater Pracy (1925).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ биография http://www.kino-teatr.ru/teatr/acter/w/empire/326157/bio/ (ros.). W: kino-teatr.ru [on-line]. 2006-2016. [dostęp 2016-01-29].
- ↑ Новодевичье кладбище. Нежданова Антонина Васильевна (1873-1950)