Atanazy (Malinin)

Atanazy
Aleksandr Malinin
arcybiskup saratowski
Kraj działania	ZSRR
Data urodzenia	4 marca 1884
Data śmierci	22 maja 1939
arcybiskup saratowski
Okres sprawowania	1933–1935 (?)
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Eparchia saratowska
Śluby zakonne	do 1909
Diakonat	25 października 1909
Prezbiterat	28 października 1909
Sakra biskupia	20 listopada 1920

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	20 listopada 1920
Miejscowość	Kazań
Konsekrator	Anatol (Hrysiuk)
Współkonsekratorzy	Joazaf (Udałow)
Konsekrowani biskupi Palladiusz (Szerstiennikow) 14 grudnia 1930
Współkonsekrowani biskupi Beniamin (Iwanow) 14 sierpnia 1933

Atanazy, imię świeckie Aleksandr Antonowicz Malinin (ur. 4 marca 1884, zm. 22 maja 1939) – rosyjski biskup prawosławny.

Urodził się 6 marca 1884 roku w miejscowości Klimientowski Pogost Spasskiego powiatu Riazańskiej guberni (obecnie uroczysko w Rejone spasskim obwoda riazańskiego) w rodzinie kapłana prawosławnego.

W 1904 ukończył seminarium duchowne w Permie jako najlepszy słuchacz w swoim roczniku, dzięki czemu został skierowany na naukę w Kazańskiej Akademii Duchownej na koszt państwa. Również w Akademii Aleksandr Malinin należał do najlepszych studentów i po uzyskaniu dyplomu kandydata nauk teologicznych został w niej zatrudniony jako wykładowca języków rosyjskiego oraz cerkiewnosłowiańskiego oraz historii literatury rosyjskiej. W 1909 uzyskał tytuł magistra teologii. W czasie studiów złożył wieczyste śluby mnisze.

Pracę naukową kontynuował po 1909 w Petersburgu i tam też, 25 października 1909, arcybiskup wołyński i żytomierski Antoni wyświęcił go na hierodiakona, zaś trzy dni później – na hieromnicha.

28 maja 1910 został ponownie zatrudniony w Kazańskiej Akademii Duchownej w katedrze teologii pasterskiej i homiletyki. Po trzech latach przeszedł do katedry języków rosyjskiego i cerkiewnosłowiańskiego. 23 kwietnia 1916 otrzymał godność archimandryty i miał zostać przełożonym monasteru św. Jana Chrzciciela w Kazaniu, odmówił jednak przyjęcia tej godności.

Po zamknięciu Kazańskiej Akademii Duchownej przez bolszewików przez pewien czas działała ona w podziemiu, zaś archimandryta Atanazy kontynuował w niej pracę dydaktyczną. W odróżnieniu od znacznej części duchowieństwa kazańskiej nie wyjechał z Kazania we wrześniu 1918 razem z wycofującymi się siłami zbrojnymi Komucza.

20 listopada 1920 miała miejsce jego chirotonia na biskupa czeboksarskiego, wikariusza eparchii kazańskiej i swijaskiej, którą przeprowadzili na polecenie ordynariusza eparchii, metropolity Cyryla biskup czystopolski Anatol (Hrysiuk) oraz biskup mamadyski Joazaf (Udałow). Pod nieobecność metropolity Cyryla, przetrzymywanego przez władze radzieckie w Moskwie, razem z biskupami Anatolem i Joazafem zarządzał do 1922 eparchią kazańską. W wymienionym okresie zwalczał ruch Żywej Cerkwi.

3 września 1923 aresztowany metropolita Cyryl pisemnie przekazał biskupowi Atanazemu nadanie mu tytułu biskupa spasskiego. W grudniu tego samego roku hierarcha objął jako locum tenens zarząd eparchii kazańskiej i swijaskiej. Od jesieni 1926 tytułował się jako biskup czeboksarski. W 1929 otrzymał godność arcybiskupa, zaś 7 maja 1929 został arcybiskupem kazańskim i swijaskim. W konflikcie między metropolitą Cyrylem (Smirnowem) a locum tenens Patriarchatu Moskiewskiego Sergiuszem (Stragorodskim) poparł tego drugiego, nie zgadzając się w ślad za metropolitą Cyrylem poprzeć nie wspominających. W okresie zarządzania eparchią kazańską przez arcybiskupa Atanazego na jej terytorium, podobnie jak w całym ZSRR, doszło do masowej likwidacji parafii prawosławnych przez władze stalinowskie. Jeszcze w 1929 zamknięto wszystkie monastery. Duchowny starał się zadbać o zachowanie jak największej liczby czynnych cerkwi, wyświęcał dla nich nowych duchownych, przyjmował kapłanów powracających z obozów i zsyłek.

23 marca 1933 nieoczekiwanie został przeniesiony na katedrę taszkencką i Azji Środkowej, jednak nigdy nie wyjechał do Taszkentu. W sierpniu 1933 wyznaczono go na biskupa saratowskiego. Jego dalsze losy nie są dokładnie znane. Według badań metropolity Manuela (Lemieszewskiego) duchowny przeszedł w 1935 w stan spoczynku i zmarł cztery lata później śmiercią naturalną (nie został stracony ani nie zmarł w łagrze). W literaturze spotyka się również tezy, jakoby duchowny w ostatnich latach życia znajdował się na zesłaniu i tam zmarł.

Bibliografia

• Архиепископ Афанасий (Малинин Александр Антонович) временно управляющий Казанской епархией с декабря 1923 года, архиепископ Казанский и Свияжский с 7 мая 1929 года по 23 марта 1933 года.