Barbara Piwnik
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 5 marca 1955 Kosowice | |
| Minister sprawiedliwości, prokurator generalny | ||
| Okres | od 19 października 2001 do 6 lipca 2002 | |
| Poprzednik | Stanisław Iwanicki | |
| Następca | Grzegorz Kurczuk | |
| Odznaczenia | ||
| ||
Barbara Elżbieta Piwnik (ur. 5 marca 1955[1] w Kosowicach[2]) – polska prawnik, sędzia, w latach 2001–2002 minister sprawiedliwości i prokurator generalny.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończyła studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Po studiach odbyła aplikację w sądzie w Ełku, była asesorem sądowym Sądu Rejonowego w Łukowie, gdzie orzekała w sprawach cywilnych[2]. W 1982 otrzymała nominację na sędziego sądu rejonowego w tym sądzie, w 1983 przeszła do orzekania w Sądzie Rejonowym w Nowym Dworze Mazowieckim[3]. W 1984 po raz pierwszy była urzędniczką w Ministerstwie Sprawiedliwości. W 1987 awansowana do Sądu Wojewódzkiego w Warszawie[3], orzekała w sprawach karnych. Prowadziła m.in. sprawy członków tzw. gangu pruszkowskiego (na przykład sprawa strzelaniny w motelu George) oraz oskarżonych o zabójstwo studenta Wojciecha Króla, a także afery FOZZ (odeszła ze składu po wejściu w skład rządu, w związku z czym proces karny musiał zostać prowadzony od początku). Była rzeczniczką Sądu Okręgowego w Warszawie, w 2001 pracowała jako dyrektor Departamentu Sądów i Notariatu w Ministerstwie Sprawiedliwości.
Od 19 października 2001 do 6 lipca 2002 sprawowała urząd ministra sprawiedliwości i prokuratora generalnego w gabinecie Leszka Millera.
Po odejściu z rządu wróciła do orzekania jako sędzia w Wydziale Karnym Sądu Okręgowego w Warszawie. We wrześniu 2013 sąd dyscyplinarny przy Sądzie Apelacyjnym w Lublinie wymierzył jej nieprawomocnie karę upomnienia, uznając ją za winną udziału w podjęciu błędnej decyzji procesowej[4]. W styczniu 2014 decyzja ta została zmieniona przez Sąd Najwyższy, który w drugiej instancji uniewinnił Barbarę Piwnik w postępowaniu dyscyplinarnym[5].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Jest bratanicą Jana Piwnika (pseud. Ponury). Jej babka była spokrewniona z Witoldem Gombrowiczem[2]. W październiku 2015 ukazała się książka będąca wywiadem Doroty Kowalskiej z Barbarą Piwnik[6].
Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2001)[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Oświadczenie majątkowe. waw.sa.gov.pl. [dostęp 2018-09-26].
- ↑ a b c Magdalena Fudala: Niezłomna pani minister. tygodnikprzeglad.pl, 2001-10-15. [dostęp 2015-10-06].
- ↑ a b Barbara Piwnik w serwisie Ludzie „Wprost”. [dostęp 2015-10-06].
- ↑ Sędzia Barbara Piwnik ukarana dyscyplinarnie upomnieniem. rp.pl, 2013-09-27. [dostęp 2014-09-27].
- ↑ Sędzia Piwnik oczyszczona z dyscyplinarnego zarzutu. Jest prawomocny wyrok. tvn24.pl, 2014-01-22. [dostęp 2014-05-18].
- ↑ Dorota Kowalska: Barbara Piwnik w rozmowie z Dorotą Kowalską. Warszawa: Melanż, 2015. ISBN 978-83-64378-24-9.
- ↑ M.P. z 2001 r. nr 21, poz. 345
| |||||||||||
.jpg)
| ||||||
.svg){kind=small}
- Absolwenci Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego
- Ludzie związani z Ełkiem
- Ludzie związani z Łukowem
- Ludzie związani z Nowym Dworem Mazowieckim
- Ministrowie sprawiedliwości III Rzeczypospolitej
- Sędziowie Polski Ludowej
- Polscy karniści
- Prokuratorzy generalni III Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Urodzeni w 1955
- Sędziowie III Rzeczypospolitej