Barbital, weronal (łac.Barbitalum) oraz sól sodowa barbitalu (łac. Barbitalum Natrium) – dwuetylowa pochodna malonylomocznika.
Długo działający lek nasenny, pierwszy barbituran wprowadzony do lecznictwa (w 1903 roku). W dawkach 0,3 g - 0,5 g barbital oraz jego sól sodowa wywołują długotrwały sen trwający 7-9 godzin, po którym zawsze występuje okres ponarkotyczny. Według "Farmakopei Polskiej" dla barbitalu i soli sodowej barbitalu maksymalna dawka jednorazowa wynosi 0,5 g, maksymalna dawka dobowa 1,5 g. Wchłania się dość wolno po podaniu doustnym. Działanie wyższych dawek utrzymuje się przynajmniej do dwóch dób od momentu podania. Dominuje efekt nasenny i ogólnohamujący OUN. Odczucia wywołane weronalem są zbliżone do stanu po spożyciu alkoholu.
Barbital używany był leczniczo do końca lat 90. XX w. W Polsce został wycofany ze sprzedaży w, a na świecie używany bywa sporadycznie.
Veronalum, subst. do receptury aptecznej - ostatnim wytwórcą były Tarchomińskie Zakłady Farmaceutyczne Polfa.
Veramid (Veramon), tabl. 0,4 g (preparat złożony, zawierał 0,287 g aminofenazonu oraz 0,113 g barbitalu) oraz subst. do receptury aptecznej (zawierała 71,75% aminofenazonu oraz 28,25% barbitalu) - ostatnim wytwórcą były Pabianickie Zakłady Farmaceutyczne Polfa.
