48°47′N 132°56′E/48,783333 132,933333Birobidżan
| |||||
 Fontanna w Birobidżanie | |||||
| |||||
| Państwo |  Rosja
| ||||
| Obwód autonomiczny |  Żydowski Obwód Autonomiczny
| ||||
| Data założenia | 1915 | ||||
| Prawa miejskie | 1937 | ||||
| Mer | Aleksander Winnikow | ||||
| Powierzchnia | 386,3 km² | ||||
| Populacja (2005) • liczba ludności |
76 621 | ||||
| Nr kierunkowy | +7 42622 | ||||
| Kod pocztowy | 90 - 401 | ||||
Położenie na mapie Żydowskiego Obwodu Autonomicznego   Birobidżan | |||||
Położenie na mapie Rosji  Birobidżan | |||||
| 48°47′N 132°56′E/48,783333 132,933333
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Portal  Rosja
| |||||
Birobidżan[1] (ros. Биробиджан, jid. ביראָבידזשאַן) – miasto w azjatyckiej części Rosji, położone na Dalekim Wschodzie między rzekami Birą i Bidżanem, blisko granicy chińsko-rosyjskiej i szlaku Kolei Transsyberyjskiej. Stolica Żydowskiego Obwodu Autonomicznego.
Ośrodek przemysłu maszynowego (kombajnów zbożowych i transformatorów), spożywczego i drzewnego. Węzeł komunikacyjny. Miasto posiada Żydowski Teatr Dramatyczny oraz muzeum.
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Nazwa miasta pochodzi od nazw dwóch rzek, które płyną w pobliżu, są to Bira i Bidżan, dopływy Amuru.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Początki miejscowości sięgają 1915 roku, kiedy powstała stacja kolejowa Birobidżan. Na przełomie lat 20. i 30. XX w. władze radzieckie postanowiły zasiedlić te tereny ludnością żydowską. Był to jeden z planów polityki etnicznej Józefa Stalina, którego celem było przeciwdziałanie szerzącemu się w ZSRR ruchowi syjonistycznemu. Wielu Żydów zmuszono do migracji do Birobidżanu. Prawa miejskie miasto otrzymało w 1937 roku.
Demografia[edytuj | edytuj kod]
- 1939 – 33 000
- 1959 – 40 700
- 1967 – 46 000
- 1970 – 55 700
- 1979 – 68 600
- 1986 – 80 000
- 1992 – 86 700
- 1998 – 82 400
- 2001 – 79 300
- 2005 – 76 600
- 2015 – 74 777
Miasta partnerskie[edytuj | edytuj kod]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych Poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju: URZĘDOWY WYKAZ POLSKICH NAZW GEOGRAFICZNYCH ŚWIATA. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2013. ISBN 978-83-254-1988-2.