Bitwa o Dobrzycę

Bitwa o Dobrzycę
— II wojna światowa, Front wschodni, część przełamania Wału Pomorskiego —
Czas	5–8 lutego 1945
Miejsce	Dobrzyca
Terytorium	III Rzesza, obecnie Polska
Przyczyna	przełamanie Wału Pomorskiego
Wynik	zwycięstwo sił radziecko-polskich
Strony konfliktu
III Rzesza ZSRR Rzeczpospolita Polska
Dowódcy
Stanisław Popławski, Bolesław Kieniewicz, Gienadij Szejpak, Wincenty Potapowicz
Siły
dwa bataliony 2 pp dywizji "Märkisch Friedland", 4, 6, i 1 Dywizje Piechoty 1 AWP
Straty
4 DP - 208 poległych, 6 DP - 166 poległych, 5 BAC - 26 zaginionych, 1 DP - 100 poległych i zaginionych
brak współrzędnych

Front wschodni (II wojna światowa)

1941 Atak Niemiec na ZSRR • Brześć • Białystok – Mińsk • Rosienie • Dubno – Łuck – Brody • Besarabia • Wojna kontynuacyjna • Karelia (I) • Hanko • Smoleńsk (I) • Humań • Kijów (I) • Tallinn • Jelnia • Odessa • Krym (I) • Sewastopol • Charków (I) • Leningrad • Rostow • Moskwa • Tichwin (I) • Tichwin (II) • Kercz (I) 1942 Lubań • Rżew – Wiaźma • Barwienkowo – Łozowa • Toropiec – Chołm • Diemiansk • Charków (II) • Fall Blau • Woroneż • Siniawino • Rżew • Stalingrad • Operacja Uran • Operacja Zimowy Sztorm • Operacja Mały Saturn 1943 Operacja Pierścień • Operacja Iskra • Operacja Polarna Gwiazda • Krasnyj Bor • Charków (III) • Operacja Bawół • Operacja miuska • Kursk • Prochorowka • Orzeł • Biełgorod – Bogoduchowsk • Mga • Smoleńsk (II) • Lenino • Dniepr • Tamań • Kercz (II) • Kijów (II) 1944 Ukraina • Leningrad – Nowogród • Krym (II) • Wyborg – Pietrozawodzk • Świrsk – Pietrozawodzk • Operacja Bagration • Bobrujsk • Mińsk • Wilno • Lwów – Sandomierz • Dęblin – Puławy • Warszawa (I) • Baranów – Sandomierz • Brześć – Lublin • Warka – Magnuszew • Jassy – Kiszyniów • Karpaty • Dukla – Preszów • warszawska Praga • przyczółki warszawskie • Czerniaków • Suursaari • Kraje bałtyckie • Kurlandia • Petsamo • Zakarpacie • Belgrad • Kosowo • Gusiewo • Budapeszt 1945 Wisła – Odra • Sandomierz – Śląsk • Mława – Elbląg • Częstochowa • Warszawa (II) • Kraków • Operacja Konrad III • Nowy Sącz • Łódź • Poznań • Prusy Wschodnie • Królewiec • Dolny Śląsk • Głogów • Wrocław • Wał Pomorski • Operacja Sonnenwende • Pomorze • Kołobrzeg • Górny Śląsk • Balaton • Wiedeń • Morawy • Berlin • wzgórza Seelow • Odra • Nysa Łużycka • Brandenburgia • Łużyce • Budziszyn • Halbe • Praga • Bornholm kapitulacja III Rzeszy Bałtyk • Morze Czarne

Bitwa o Dobrzycę – bitwa stoczona w dniach 5–8 lutego 1945 roku o majątek Dobrzyca podczas II wojny światowej, jedna z bitew o przełamanie Wału Pomorskiego.

Dobrzyca leżała w niemieckim systemie obrony w 1945 w pasie pozycji ryglowej Wału Pomorskiego. Znajdowała w rejonie walk 1 Armii Wojska Polskiego gen. S. Popławskiego o Wał Pomorski. Broniły majątku 2 pp dywizji "Märkisch Friedland".

Niemcy przygotowywali Dobrzycę do obrony, jak większość miejscowości w pasie Wału Pomorskiego, silnie ją fortyfikując. W pasie obrony było 35 schronów żelbetowych i 10 skorup schronów (schrony nieukończone, rozpoczęte latem 1944). W styczniu z miejscowości ewakuowali całą ludność cywilną.

Po pierwszych walkach na pozycjach przesłaniania Wału Pomorskiego 3 i 6 Dywizja Piechoty 3 lutego otrzymały zadanie przełamania pozycji głównej Wału Pomorskiego. Działania dywizji wspierała artyleria armijna, która zdążyła podciągnąć do sił głównych. 4 DP otrzymała zadanie natarcia na kierunku Smolno, Zdbiczno, wieś Zdbice i jez. Dobre. 6 DP od północy jeziora Dobrego do wsi Nadarzyce. Pas natarcia 15 km.

Działania główne rozpoczęto 4 lutego wieczorem. Próba przełamania z marszu, na północy jeziora Dobrego nie powiodła się. Słabo umocniony odcinek był trudno dostępny, bagnisty (nie można było wykorzystać broni ciężkiej). 5 lutego rano 2 i 3 batalion 11 Pułku Piechoty wdarły się na pozycję główną Wału. Po południu połączone siły dwóch batalionów ok. 16 podeszły do szosy Wałcz–Czaplinek w rejonie majątku Dobrzyca. Niemcy kontratakując otoczyli dwa bataliony. Ok. 18 ruszył z odsieczą okrążonym 10 Pułk Piechoty i dwa inne bataliony. Rano 6 lutego dowódca 4 DP siłami 10 i 11 PP z dwoma bateriami 6 PAL i częścią sił 4 dywizjonu artylerii pancernej uderzył w kierunku zachodnim celem opanowania szosy i majątku Dobrzyca. Siły te dotarły do okrążonych o 5.00 rano 6 lutego. Przez całą noc pokonali w walkach 4 kilometry. W nocy z 5 na 6 lutego dowództwo 1 AWP podjęło decyzję wprowadzenia do walki 1 DP, która wraz z 4 i 6 DP otrzymała zadanie pogłębienia wyłomu. Natarcie powiodło się, siły 4 DP doszły do szosy Czaplinek - Wałcz, odcinając Niemcom drogę odwrotu na Kołobrzeg. Próby przełamania Wału przez 4 DP w dwóch innych miejscach nie powiodły się. Jeszcze gorzej powiodło się siłom 6 DP walczącej pod Nadarzycami (tylko 6 lutego straciła 220 zabitych i 315 rannych).

Kolejną batalią po przełamaniu Wału było odcięcie drogi Wałcz–Mirosławiec i zamknięcie Niemcom odwrotu na zachód. Zadanie to wykonywała 6 DP - nacierając na Iłowiec, następnie 4 DP (działając po zajęciu Dobrzycy na południe) oraz wprowadzone do walki 1 Warszawska Samodzielna Brygada Kawalerii, 1 i 2 Dywizje Piechoty. 1 i 2 DP miały opanować Mirosławiec.

Straty polskie w walkach o Dobrzycę, Iłowiec, Rudki i Golce: 4 DP - 208 poległych, 6 DP - 166 poległych, 5 BAC - 26 zaginionych, 1 DP - 100 poległych i zaginionych.

Walki żołnierzy polskich o Dobrzycę zostały upamiętnione na Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie, napisem na jednej z tablic po 1945 r. "DOBRZYCA 5 - 8 II 1945".

Bibliografia

• Krzysztof Komorowski, Boje polskie 1939 - 1945 - przewodnik encyklopedyczny, wyd. Bellona Warszawa 2009
• Rudolf Dzipanow, 1 AWP w bitwie o Wał pomorski, wyd. MON 1990
• Mała Encyklopedia Wojskowa t. 2 wyd. MON Warszawa 1970