54°05′16″N 20°04′14″E/54,087778 20,070556Bogatyńskie
| ||||
| ||||
 Pałac we wsi Bogatyńskie | ||||
| Państwo |  Polska
| |||
| Województwo |  warmińsko-mazurskie
| |||
| Powiat | lidzbarski | |||
| Gmina | Orneta | |||
| Sołectwo | Karkajmy | |||
| Liczba ludności (31 grudnia 2012) | 57[1] | |||
| Strefa numeracyjna | 55 | |||
| Kod pocztowy | 11-130 | |||
| Tablice rejestracyjne | NLI | |||
| SIMC | 0153710 | |||
Położenie na mapie gminy Orneta   Bogatyńskie | ||||
Położenie na mapie Polski  Bogatyńskie | ||||
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  Bogatyńskie | ||||
Położenie na mapie powiatu lidzbarskiego  Bogatyńskie | ||||
| 54°05′16″N 20°04′14″E/54,087778 20,070556
| ||||
Bogatyńskie (dawniej Bogatyń, niem. Tüngen) – wieś w Polsce na Warmii położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie lidzbarskim, w gminie Orneta.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś rycerska lokowana na prawie pruskim w 1287 r., w 1287 lokacja zmieniona na prawo chełmińskie. Pierwotna nazwa wsi pochodzi od nazwiska pierwszych właścicieli – rodu Tunge. Z tego rodu wywodził się biskup warmiński Mikołaj Tungen (1467-1489).
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Zachował się późnobarokowy pałac z 1772 r., zbudowany dla Stanisława Rutkowskiego, rozbudowany na przełomie XIX i XX w. Pałac założony na planie prostokąta z ryzalitem na osi, nakryty mansardowym dachem z trzykondygnacyjnym ryzalitem na krótkiej osi. Oś długą przedłuża parterowa oficyna i neogotycka baszta z przełomu XIX/XX wieku będąca wieżą ciśnień. We frontonie herb Rutkowskich (Pobóg) na tle rokokowo-klasycystycznej dekoracji. W zespole folwarcznym zachowała się oficyna i ruina spichlerza. Obok pałacu pozostałości parku. Po II wojnie światowej pałac użytkowany był przez PGR.
Ryglowy kościółek i neogotycka kaplica rodu Biell Tungen z 1859[2].
Sołectwo[edytuj | edytuj kod]
Wieś Bogatyńskie wchodzi w skład sołectwa Karkajmy.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Plan odnowy sołectwa Karkajmy na lata 2014-2021. Karkajmy: 2014, s. 7.
- ↑ Piotr Skurzyński "Warmia, Mazury, Suwalszczyzna" Wyd. Sport i Turystyka - Muza S.A. Warszawa 2004 ISBN 83-7200-631-8 s. 140
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tomasz Darmochwał, Marek Jacek Rumiński: Warmia Mazury, przewodnik. Białystok: Agencja TD, 1996. ISBN 83-902165-0-7 s. 114
- Rzempołuch A., 1993. Przewodnik po zabytkach sztuki dawnych Prus Wschodnich. Agencja Wyd. "Remix", Olsztyn
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||
