48°48′N 24°32′E/48,800000 24,533333Bohorodczany
| |||
 Dawny klasztor dominikański, obecnie cerkiew Świętych Piotra i Pawła | |||
| |||
| Państwo |  Ukraina
| ||
| Obwód |  iwanofrankiwski
| ||
| Rejon | bohorodczański | ||
| Powierzchnia | 12 km² | ||
| Populacja (2020) • liczba ludności |
8220 | ||
| Nr kierunkowy | +380 3471 | ||
| Kod pocztowy | 77700 | ||
Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego  | |||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||
| 48°48′N 24°32′E/48,800000 24,533333
| |||
Portal  Ukraina
| |||
Bohorodczany[1] (ukr. Богородчани) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankiwskim, siedziba rejonu bohorodczańskiego, do 1945[2] w Polsce, w województwie stanisławowskim, w powiecie stanisławowskim. 8220 mieszkańców (2020)[3], dla porównania spis powszechny w 2001 zanotował ich 7464[4].
Do roku 1932 Bohorodczany były siedzibą powiatu bohorodczańskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś królewska prawa wołoskiego, położona była w ziemi halickiej województwa ruskiego[5].
W latach 1772-1918 Bohorodczany należały do austriackiego Królestwa Galicji. Po 1772 r. należały do powiatu tyśmienickiego w cyrkule halickim[6], a od 1786 r. do cyrkułu XVII (stanisławowskiego)[7]. Zostały miastem powiatowym w 1854 r.
5 listopada 1862 miasteczko zostało zniszczone podczas wielkiego pożaru, który wybuchł w godzinach przedpołudniowych. Pastwą płomieni padło ok. 70 domów, w większości drewnianych i miejscowa synagoga. Kościoły i urząd powiatowy zostały ocalone[8].
Pod koniec XIX w. na obszarze wsi znajdował się młyn Sadzawa, położony koło wsi Lachowce.
W latach 1919-1939 Bohorodczany były miastem powiatowym w województwie stanisławowskim. We wrześniu 1939 zajęte przez wojska sowieckie. Od 27 czerwca 1941 roku okupowane przez Niemcy. W latach 1941-1944 miasto leżało w powiecie stanisławowskim w dystrykcie Galicja w Generalnym Gubernatorstwie. Podczas okupacji niemieckiej w Bohorodczanach funkcjonowało getto dla ludności żydowskiej. 11 maja 1942 800 mieszkańców getta wywieziono do Stanisławowa i rozstrzelano. Pozostałe w getcie 70 osób trafiło do Stanisławowa w listopadzie 1942[9].
27 lipca 1944 roku ponownie zajęte przez Armię Czerwoną[9].
Urodzeni w Bohorodczanach[edytuj | edytuj kod]
- Józef Czaczkowski – lekarz, dr medycymy[10]
- Oleksa Hirnyk – ukraiński działacz nacjonalistyczny
- Wincenty Skowroński - polski doktor nauk weterynaryjnych
Pobliskie miejscowości[edytuj | edytuj kod]
- Maniawa (zob. też Skit Maniawski)
- Nadwórna
- Ottynia
- Sołotwina
- Stanisławów
Miasta partnerskie[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zarządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 28 lutego 1937 r. o ustaleniu urzędowych nazw miast (M.P. z 1937 r. nr 69, poz. 104).
- ↑ Ustawa z dnia 31 grudnia 1945 r. o ratyfikacji podpisanej w Moskwie dnia 16 sierpnia 1945 r. umowy między Rzecząpospolitą Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich o polsko-radzieckiej granicy państwowej (Dz.U. z 1946 r. nr 2, poz. 5).
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2020 року (ukr.).
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu iwanofrankiwskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 5 grudnia 2001 roku (ukr.).
- ↑ Grzegorz Jawor, Osady prawa wołoskiego i ich mieszkańcy na Rusi Czerwonej w późnym średniowieczu, Lublin 2000, s. 82.
- ↑ Carte nouvelle des Royaumes de Galizie et Lodomerie avec le District de Bukowine, Augsburg po 1772
- ↑ Carte Generale de l'Atlas des Roiaumes Galicie et Lodomerie divisés en 19 Cercles avec la Buckowina, 1786
- ↑ „Czas”. 259, s. 3, Kraków, 11. listopada 1863.
- ↑ a b Холокост на территории СССР: Энциклопедия. Moskwa, 2009, s. 94. ISBN 978-5-8243-1296-6.
- ↑ Z Uniwersytetu
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Bohorodczany, miasto pow. w Galicyi, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 287.
- Bohorodczany, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 184.
- Sadzawa 1.) młyn koło wsi Lachowce na obszarze Bohorodczan, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 208.
- Historia Żydów w Bohorodczanach na portalu Wirtualny Sztetl
| ||||||||||||||||||||||
| ||||
| ||||
