Bolesław Ignacy Sikorski
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 22 września 1884 Wągrowiec, Prowincja Poznańska, Królestwo Prus, Cesarstwo Niemieckie | |
| Data śmierci | 1940, ZSRR | |
| Minister kolei żelaznych | ||
| Okres | od 19 września 1921 do 7 lutego 1922 | |
| Przynależność polityczna | Chrześcijańsko-Narodowe Stronnictwo Pracy | |
| Poprzednik | Zygmunt Jasiński | |
| Następca | Julian Eberhardt | |
| Odznaczenia | ||
| ||
Bolesław Ignacy Sikorski (ur. 22 września 1884 w Wągrowcu, zm. około 1940[1]) – polski prawnik, ekonomista i minister. W 1907 roku, na Królewskim Uniwersytecie w Breslau, Sikorski uzyskał stopień doktora[2].
Przed II RP[edytuj | edytuj kod]
Był synem Bolesława Sikorskiego i Heleny Średnickiej. W 1903 roku ukończył gimnazjum w Poznaniu; naukę kontynuował na uniwersytetach w Monachium (prawo, od 1903[3]), Berlinie i Wrocławiu (kierunki: prawo i ekonomia polityczna)[4]. 23-letni absolwent rozpoczął pracę jako aplikant w sądach w Suhl, Magdeburgu i Naumburgu. W listopadzie 1912 roku, zdawszy egzamin sędziowski, Sikorski zatrudnił się jako sędzia pomocniczy berlińskiego sądu[2]. Po wybuchu I wojny światowej zmienił obszar swojej działalności na kolejnictwo. W 1914 roku objął on stanowisko asesora w berlińskiej dyrekcji kolejowej, jednak już w następnym roku wyjechał do Halle, by pracować jako decernent aż do zakończenia wojny[2].
Po I wojnie światowej[edytuj | edytuj kod]
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, Sikorski otrzymał nominację na szefa wydziału administracyjnego dyrekcji kolejowej w Poznaniu[2]; zajmował też fotel w Radzie Kolejowej przy Naczelnej Władzy Plebiscytowej[5]. Od 19 września 1921 do 7 lutego (formalnie 5 marca) następnego roku[6] (w rządzie Antoniego Ponikowskiego) Bolesław Sikorski sprawował funkcję ministra kolei żelaznych[7]. Ze względu na zły stan zdrowia polityka, od 7 lutego 1922 był urlopowany, a podczas jego nieobecności resortem kierował Julian Eberhardt. Po powrocie do formy, 13 czerwca 1922 roku Sikorski został pierwszym dyrektorem Śląskiej Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych[7] (opuścił tę posadę 15 września tego samego roku).
Były minister kandydował do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej I kadencji, będąc członkiem Chrześcijańsko-Narodowego Stronnictwa Pracy[8] w 39. okręgu wyborczym (Katowice). W listopadzie 1922 Bolesław Sikorski został zaprzysiężony na posła, jednak 1 sierpnia 1924 roku, ponownie kierowany złym stanem zdrowia, złożył mandat.
Znana jest jedna pozycja książkowa wydana przez Sikorskiego (w 1923): Zagadnienia organizacyjne polskiej administracji państwowej[9].
Ostatnie lata przed II wojną światową[edytuj | edytuj kod]
W latach 1935–1938 Bolesław Sikorski był dyrektorem Związku Izb Rzemieślniczych RP[10][11]. Powierzono mu również stanowisko prezesa zarządu Muzeum Rzemiosł i Sztuki Stosowanej, które piastował w 1939 roku przed wojną[12]. Dalsze losy Sikorskiego są nieznane, jednak jego nazwisko widnieje na liście ofiar zbrodni katyńskiej[13]. W niektórych źródłach pojawia się informacja, że zmarł w 1940, co potwierdza możliwość śmierci Sikorskiego z rąk NKWD[1].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (zarządzeniem prezydenta Ignacego Mościckiego)[10].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Lista polskich autorów przechodzących do domeny publicznej w styczniu 2011 (pol.). radiownet.pl. [dostęp 2015-10-13].
- ↑ a b c d Jacek Maria Majchrowski, Grzegorz Mazur, Kamil Stepan: Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej. Polska Oficyna Wydawn. "BGW", 1994-01-01, s. 66. ISBN 978-83-7066-569-2. [dostęp 2015-10-13].
- ↑ Spis studentów i pracowników Uniwersytetu w Monachium w 1903 roku (niem.). epub.ub.uni-muenchen.de. [dostęp 2015-10-14].
- ↑ Tadeusz Rzepecki, Witold Rzepecki: Sejm i Senat 1922-1927: podręcznik dla wyborców, zawierający wyniki wyborów w powiatach, okręgach, województwach, podobizny senatorów i posłów sejmowych oraz mapy poglądowe. Wielkopolska Księgarnia Nakł. Karola Rzepeckiego, 1923-01-01, s. 471. [dostęp 2015-10-13]. (pol.)
- ↑ 60-lecie Polskiej Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Katowicach - Zeus Page - Trakcja i Wagony, Eksploatacja Kolei i inne stare pisma online. zeus.krb.com.pl. [dostęp 2015-10-13].
- ↑ Ministerstwo Kolei Żelaznych. [dostęp 2015-10-13].
- ↑ a b Historia kolei z okolic Rybnika. januschr.republika.pl. [dostęp 2015-10-13].
- ↑ Ze starych gazet - 13 sierpnia 1936. krasnodebscy.tvoksywie.com.pl. [dostęp 2015-10-13].
- ↑ Szczegóły egzemplarza | Chamo. kataloguek.cyfronet.pl. [dostęp 2015-10-13].
- ↑ a b Odznaczenie z 10 listopada 1938 „za zasługi na polu sądownictwa pracy społecznej” M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592
- ↑ Rocznik polityczny i gospodarczy. Państwowe Wydawn. Ekonomiczne, 1937-01-01. [dostęp 2015-10-13]. (pol.)
- ↑ Rocznik polityczny i gospodarczy. Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne, 1939-01-01. [dostęp 2015-10-13]. (pol.)
- ↑ Lista polskich jeńców zamordowanych przez sowieckie NKWD w katyńskich lasach. www.minelinks.com. [dostęp 2015-10-13].
| ||||||||
| |||||||||||||
