Camillo Paolucci
| ||
| Kardynał biskup | ||
| ||
| Kraj działania |  Państwo Kościelne
| |
| Data i miejsce urodzenia | 9 grudnia 1692 Forlì | |
| Data i miejsce śmierci | 11 czerwca 1763 Rzym | |
| Miejsce pochówku | Kościół św. Marcelego w Rzymie | |
| Subdziekan Kolegium Kardynałów | ||
| Okres sprawowania | 1761-1763 | |
| Wyznanie | katolicyzm | |
| Kościół | rzymskokatolicki | |
| Kreacja kardynalska | 9 września 1743 Benedykt XIV | |
| Kościół tytularny | Ss. Ioannis et Pauli (18 kwietnia 1746) S. Maria in Trastevere (20 września 1758 biskup Frascati (22 listopada 1758) biskup Porto e S. Rufina (13 lipca 1761) | |
| |||||||||||||||||||||||||||||
| Data konsekracji | 2 lipca 1724 | ||||||||||||||||||||||||||||
| Konsekrator | Fabrizio Paolucci | ||||||||||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | Prospero Marefoschi Tommaso Cervini | ||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
Camillo Paolucci (ur. 9 grudnia 1692 – zm. 11 czerwca 1763) – włoski kardynał.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodził z Forli. W 1718 uzyskał tytuł doktora praw na uniwersytecie La Sapienza w Rzymie. Rok później przyjął święcenia kapłańskie. W 1724 został konsekrowany na tytularnego arcybiskupa Ikonium. Nuncjusz apostolski w Polsce 1727-38 i Austrii 1738-45. Prowadził rokowania zwieńczone podpisaniem konkordatu, zawartego w 1737 roku we Wschowie, dotyczącego opactw komendatoryjnych[1]. W 1743 papież Benedykt XIV mianował go kardynałem. Legat w Ferrarze 1746-50. Uczestniczył w konklawe 1758. Biskup Frascati 1758-61, następnie Biskup Porto e Santa Rufina (od 1761). Był także protektorem zakonu karmelitów. W 1763 ze względu na stan zdrowia zrezygnował z objęcia diecezji Ostia e Velletri, tradycyjnie przypisanej do funkcji kardynała-dziekana i uzyskał w tym względzie stosowną dyspensę. Zmarł w Rzymie.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Historia Kościoła w Polsce, t. 1, cz. 2, Poznań-Warszawa 1974, s. 430.