Cerkiew Świętych Piotra i Pawła w Moskwie (rejon Tagański)
| |||||||||||||||||
 7710589000[1]
| |||||||||||||||||
| świątynia oficjalnego przedstawicielstwa Serbskiego Kościoła Prawosławnego | |||||||||||||||||
_%D1%83_%D0%AF%D1%83%D0%B7%D1%81%D0%BA%D0%B8%D1%85_%D0%B2%D0%BE%D1%80%D0%BE%D1%82,_%D1%84%D0%BE%D1%82%D0%BE_9..JPG) Widok ogólny | |||||||||||||||||
| Państwo |  Rosja
| ||||||||||||||||
| Miasto wydzielone |  Moskwa
| ||||||||||||||||
| Miejscowość |  Moskwa
| ||||||||||||||||
| Wyznanie | prawosławne | ||||||||||||||||
| Kościół | Rosyjski Kościół Prawosławny / Serbski Kościół Prawosławny | ||||||||||||||||
| Eparchia | moskiewska miejska / przedstawicielstwo w Moskwie | ||||||||||||||||
| Wezwanie | Świętych Piotra i Pawła | ||||||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne | 29 czerwca/12 lipca | ||||||||||||||||
| Przedmioty szczególnego kultu | |||||||||||||||||
| Cudowne ikony | Bogolubowska Ikona Matki Bożej (kopia)[2] | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Położenie na mapie Moskwy  | |||||||||||||||||
Położenie na mapie Rosji  | |||||||||||||||||
 55°45′04,7″N 37°38′36,0″E/55,751306 37,643333
| |||||||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||||||
Cerkiew Świętych Piotra i Pawła – prawosławna cerkiew w Moskwie, w rejonie Tagańskim, w dekanacie Opieki Matki Bożej eparchii moskiewskiej miejskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Działa przy niej oficjalne przedstawicielstwo Patriarchatu Serbskiego przy Patriarchacie Moskiewskim.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza murowana cerkiew na miejscu funkcjonującej obecnie świątyni wzmiankowana jest po raz pierwszy w 1631. W 1693 w świątyni tej patriarcha moskiewski i całej Rusi Adrian prowadził pogrzeb Wassy Stroganowej. Również patriarcha Adrian pobłogosławił rozbiórkę starszej cerkwi i wzniesienie na jej miejscu nowej, co nastąpiło w latach 1700–1702. W świątyni znalazły się dwa ołtarze – dotychczasowych patronów, Świętych Piotra i Pawła oraz główny ikony Matki Bożej „Znak”. Ktitorami świątyni były rodziny Kołyczewów i Jeropkinów[3]. W 1731 do bryły budynku dostawiono trzeci ołtarz Kazańskiej Ikony Matki Bożej, w tym samym roku poświęcony przez protopopa soboru Zaśnięcia Matki Bożej na Kremlu Joanna Maksimowa. W 1748 budowla silnie ucierpiała w czasie pożaru Moskwy, następnie odbudowano ją ze środków parafian. W 1771 wzniesiono cerkiewną dzwonnicę[3]. W czasie pożaru Moskwy w 1812 cerkiew ucierpiała mniej, niż inne prawosławne świątynie w okolicy. Zniszczony został jedynie dom mieszkalny dla duchowieństwa[3].
Po rewolucji październikowej świątynia była zagrożona likwidacją – jej zamknięcia domagał się miejscowy oddział pionierów, który chciał przejąć obiekt. W sprawie cerkwi wydana została korzystna dla pionierów rezolucja miejscowych władz, ostatecznie jednak budowla pozostała w rękach parafii i nigdy nie została zamknięta, nigdy też nie przeszła w ręce Żywej Cerkwi. Do świątyni przenoszono w kolejnych latach utensylia i ikony z likwidowanych cerkwi, służyli w niej kapłani, których wcześniejsze parafie zlikwidowano[3]. Jednym ze szczególnie czczonych wizerunków, które w takich okolicznościach znalazły się na wyposażeniu budynku, była ikona patronalna z monasteru św. Jana Chrzciciela w Moskwie, uważana za cudotwórczą. Znajdowała się ona w świątyni do restytucji monasteru w 2000[4].
Od 1948 przy cerkwi utworzono oficjalne przedstawicielstwo Serbskiego Kościoła Prawosławnego, jednak z powodów politycznych w czasach radzieckich nigdy nie podjęło ono faktycznej działalności i jest aktywne dopiero od 1999[3].
Cerkiew reprezentuje styl baroku moskiewskiego[3]. W obiekcie przetrwało oryginalne wyposażenie wnętrza[2].