Chris O’Donnell

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Chris O’Donnell
Ilustracja
Chris O’Donnell (2008)
Imię i nazwisko Cristopher Eugene O’Donnell
Data i miejsce urodzenia 26 czerwca 1970
Winnetka
Zawód aktor, producent
Współmałżonek Caroline Fentress
(od 1997)
Lata aktywności od 1986
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Chris O’Donnell, właśc. Christopher Eugene O’Donnell[1][2][3] (ur. 26 czerwca 1970 w Winnetka) – amerykański aktor i producent filmowy i telewizyjny, model niemieckiego i irlandzkiego pochodzenia[4].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Winnetka[5] w stanie Illinois jako najmłodsze z siedmiorga dzieci pochodzącej z Irlandii rodzinie rzymskokatolickiej Julie Ann (z domu Rohs) i Williama Charlesa O’Donnella[4]. Dorastał w Northfield z czterema siostrami i dwójką braci.

W latach 1983–1986 dorabiał jako model, pojawiał się w kilku reklamach i serialu ABC Jack i Mike (Jack and Mike, 1986)[6] z Shelley Hack. W 1988 ukończył szkołę średnią Loyola Academy w Willmette[7], a następnie college w Bostonie na kierunku marketingu[8]. Studiował na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles[9].

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Po występie w reklamie sieci McDonald’s, gdzie obsługiwał Michaela Jordana[10], zadebiutował w dramacie obyczajowym Mężczyźni nie odchodzą (Men Don’t Leave, 1990) jako czternastoletni, dorastający syn wdowy (w tej roli Jessica Lange) po tragicznie zmarłym ukochanym mężu Johnie i ojcu. Kiedy był na studiach, Barbra Streisand zaproponowała mu rolę syna w filmie Książę przypływów, którą jednak ostatecznie zagrał Jason Gould[11]. Następnie został zaangażowany do dwóch udanych dramatów – Smażone zielone pomidory (Fried Green Tomatoes, 1991) oraz Więzy przyjaźni (School Ties, 1992) o antysemityzmie w elitarnej szkole amerykańskiej z udziałem Brendana Frasera, Matta Damona i Bena Afflecka.

Za ekranową kreację ucznia, opiekuna i towarzysza niewidomego emerytowanego oficera armii USA (Al Pacino) w filmie Zapach kobiety (Scent of a Woman, 1992) otrzymał nagrodę chicagowskich krytyków dla najbardziej obiecującego aktora i nominację do nagrody Złotego Globu. Znalazł się na liście Obiecujących Nowych Aktorów 1992 wydania 44 Ekranowego świata Johna Willisa. Jednak rola młodego D’Artagnana w jego interpretacji w jeszcze jednej ekranizacji powieści Aleksandra Dumasa Trzej muszkieterowie (The Three Musketeers, 1993)[12], choć uhonorowana nowojorską nagrodą dla najlepszej ekranowej postaci książkowej i nagrodą Złotego Jabłka, doczekała się złych recenzji i nominacji do antynagrody Złotej Maliny dla najgorszego aktora drugoplanowego.

W dramacie obyczajowym Błękit nieba (Blue Sky, 1994) pojawił się jako sympatyczny chłopiec z sąsiedztwa. W 1994 roku odebrał nagrodę ShoWest Convention w Las Vegas, w stanie Nevada.

Po sukcesie filmu W kręgu przyjaciół (Circle of Friends, 1995) mógł liczyć na rolę młodego zbuntowanego akrobaty cyrkowego Richarda Dicka Graysona/Robina, pragnącego pomścić śmierć swoich rodziców i brata, którzy zginęli z ręki Dwóch-Twarzy w widowiskowym hicie fantasy Batman Forever (1995) z Valem Kilmerem w roli tytułowej. O tę rolę bowiem walczyli m.in. Leonardo DiCaprio, Matt Damon, Christian Bale, Jude Law, Ewan McGregor, Corey Haim, Corey Feldman, Toby Stephens i Scott Speedman. Lecz sequel ekranizacji komiksu o przygodach człowieka-nietoperza Batman i Robin (Batman & Robin, 1997) z udziałem George’a Clooneya jako tytułowego Batmana, poniósł klęskę, a rola Robina, choć przyniosła O’Donnellowi nagrodę Blockbuster Entertainment, zdobyła nominację do Złotej Maliny dla najgorszego aktora drugoplanowego i najgorszego ekranowego duetu.

Zagrał potem w komedii Roberta Altmana Kto zabił ciotkę Cookie? (Cookie’s Fortune, 1999) oraz hollywoodzkich produkcjach, takich jak Kawaler (The Bachelor, 1999), Granice wytrzymałości (Vertical Limit, 2000) i Kinsey (2004).

W 2002 debiutował na Broadwayu jako David Beeves w sztuce Arthura Millera The Man Who Had All the Luck z Samanthą Mathis, Richardem Riehle i Samem Robardsem.

Na małym ekranie wystąpił w roli wegetariańskiego doktora Finna Dandridge’a w serialu ABC Chirurdzy (Grey’s Anatomy, 2006). Popularność wśród telewidzów zyskał jako agent specjalny G. Callen w serialu Agenci NCIS (NCIS)[13] i spin-off Agenci NCIS: Los Angeles (NCIS: Los Angeles)[14].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W 1997 poślubił nauczycielkę szkoły podstawowej Caroline Fentress[15]. Mają dwie córki Lily Ann (ur. 1999) i Maeve Frances (ur. 2007) oraz trzech synów – Christophera Eugene’a Jr. (ur. 2000), Charlesa McHugh (ur. 2003) i Finleya (ur. 2006). Zamieszkali w Chicago.

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Filmy fabularne[edytuj | edytuj kod]

Rok Tytuł Rola Reżyser
1990 Mężczyźni nie odchodzą (Men Don’t Leave) Chris Macauley Paul Brickman
1991 Smażone zielone pomidory (Fried Green Tomatoes) Buddy Threadgoode Jon Avnet
1992 Więzy przyjaźni (School Ties) Chris Reece Robert Mandel
Zapach kobiety (Scent of a Woman) Charlie Simms Martin Brest
1993 Trzej muszkieterowie (The Three Musketeers) D’Artagnan Stephen Herek
1994 Błękit nieba (Blue Sky) Glenn Johnson Tony Richardson
1995 W kręgu przyjaciół (Circle of Friends) Jack Foley Pat O’Connor
Szalona miłość (Mad Love) Matt Leland Antonia Bird
Batman Forever Robin/Richard ‘Dick’ Grayson Joel Schumacher
1996 Komora (The Chamber) Adam Hall James Foley
Miłość i wojna (In Love and War) Ernest ‘Ernie’ Hemingway Richard Attenborough
1997 Batman i Robin (Batman & Robin) Robin/Richard ‘Dick’ Grayson Joel Schumacher
1999 Kto zabił ciotkę Cookie? (Cookie’s Fortune) Jason Brown Robert Altman
Kawaler (The Bachelor) Jimmie Shannon (także producent wykonawczy) Gary Sinyor
2000 Granice wytrzymałości (Vertical Limit) Peter Garrett Martin Campbell
2002 29 palm (29 Palms) Hitman Leonardo Ricagni
2004 Kinsey Wardell Pomeroy Bill Condon
2005 Siostry (The Sisters) David Turzin Arthur Allan Seidelman
2008 Kit Kittredge: Amerykańska dziewczyna (Kit Kittredge: An American Girl) Jack Kittredge Patricia Rozema
Max Payne Jason Colvin John Moore
2010 Psy i koty: Odwet Kitty (Cats & Dogs: The Revenge of Kitty Galore) Shane Brad Peyton
A Little Help Bob Michael J. Weithorn

Seriale TV[edytuj | edytuj kod]

  • 2003: Praktyka (The Practice) jako Brad Stanfield
  • 2003: Dwóch i pół (Two and a Half Men) jako Bill/Jill
  • 2005: Główne przypadki (Head Cases) jako Jason Payne
  • 2006: Chirurdzy (Grey’s Anatomy) jako dr Finn Dandridge
  • 2007: The Company jako Jack McCauliffe
  • 2009: Agenci NCIS (NCIS) jako agent specjalny G. Callen
  • 2009–: Agenci NCIS: Los Angeles (NCIS: Los Angeles) jako agent specjalny G. Callen
  • 2012: Hawaii Five-0 jako G. Callen
  • 2017: Amerykański tata jako G. Callen (głos)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Chris O’Donnell (ang.). Listal. [dostęp 2017-04-05].
  2. ↑ Personalidade: Chris O’Donnell (EUA) (port.). InterFilmes.com. [dostęp 2017-04-05].
  3. ↑ Chris O’Donnell – Sztárlexikon (węg.). Starity.hu. [dostęp 2017-04-05].
  4. ↑ a b Chris O’Donnell – What Nationality Ancestry (ang.). Ethnicity of Celebs. [dostęp 2017-04-05].
  5. ↑ Chris O’Donnell Pictures (ang.). FanPix.Net. [dostęp 2017-04-05].
  6. ↑ Chris O’Donnell Bio (ang.). BuddyTV. [dostęp 2017-04-05].
  7. ↑ Chris O’Donnell (wł.). MYmovies.it. [dostęp 2017-04-05].
  8. ↑ Christine Rendon (2015-03-22): Is that you, Chris? Mr O’Donnell, 44, is almost unrecognizable in everyday clothes as he makes rare appearance off the set of NCIS: Los Angeles (ang.). Daily Mail. [dostęp 2018-09-13].
  9. ↑ Chris O’Donnell (cz.). Osobnosti.cz. [dostęp 2018-09-13].
  10. ↑ Chris O’Donnell – Actor (rum.). CineMagia.ro. [dostęp 2017-04-05].
  11. ↑ Chris O’Donnell Biography, Celebrity Facts and Awards (ang.). TV Guide. [dostęp 2018-09-13].
  12. ↑ Chris O’Donnell (ang.). TV.com. [dostęp 2017-04-05].
  13. ↑ James S. Fell (2014-09-26): For Chris O’Donnell of NCIS: Los Angeles,' yoga aids a battered back (ang.). Los Angeles Times. [dostęp 2018-09-13].
  14. ↑ Tiffany Rose (2014-01-05): Actor Chris O’Donnell: I thought I’d marry in my 30s but I met the right girl early (ang.). Daily Express. [dostęp 2018-09-13].
  15. ↑ Chris O’Donnell Biography (1970-) (ang.). Film Reference. [dostęp 2017-04-05].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Chris_O’Donnell&oldid=61707839”