Chris O’Donnell
| ||
![]() Chris O’Donnell (2008) | ||
Imię i nazwisko | Cristopher Eugene O’Donnell | |
Data i miejsce urodzenia | 26 czerwca 1970 Winnetka | |
Zawód | aktor, producent | |
Współmałżonek | Caroline Fentress (od 1997) | |
Lata aktywności | od 1986 |
Chris O’Donnell, właśc. Christopher Eugene O’Donnell[1][2][3] (ur. 26 czerwca 1970 w Winnetka) – amerykański aktor i producent filmowy i telewizyjny, model niemieckiego i irlandzkiego pochodzenia[4].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Winnetka[5] w stanie Illinois jako najmłodsze z siedmiorga dzieci pochodzącej z Irlandii rodzinie rzymskokatolickiej Julie Ann (z domu Rohs) i Williama Charlesa O’Donnella[4]. Dorastał w Northfield z czterema siostrami i dwójką braci.
W latach 1983–1986 dorabiał jako model, pojawiał się w kilku reklamach i serialu ABC Jack i Mike (Jack and Mike, 1986)[6] z Shelley Hack. W 1988 ukończył szkołę średnią Loyola Academy w Willmette[7], a następnie college w Bostonie na kierunku marketingu[8]. Studiował na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles[9].
Kariera[edytuj | edytuj kod]
Po występie w reklamie sieci McDonald’s, gdzie obsługiwał Michaela Jordana[10], zadebiutował w dramacie obyczajowym Mężczyźni nie odchodzą (Men Don’t Leave, 1990) jako czternastoletni, dorastający syn wdowy (w tej roli Jessica Lange) po tragicznie zmarłym ukochanym mężu Johnie i ojcu. Kiedy był na studiach, Barbra Streisand zaproponowała mu rolę syna w filmie Książę przypływów, którą jednak ostatecznie zagrał Jason Gould[11]. Następnie został zaangażowany do dwóch udanych dramatów – Smażone zielone pomidory (Fried Green Tomatoes, 1991) oraz Więzy przyjaźni (School Ties, 1992) o antysemityzmie w elitarnej szkole amerykańskiej z udziałem Brendana Frasera, Matta Damona i Bena Afflecka.
Za ekranową kreację ucznia, opiekuna i towarzysza niewidomego emerytowanego oficera armii USA (Al Pacino) w filmie Zapach kobiety (Scent of a Woman, 1992) otrzymał nagrodę chicagowskich krytyków dla najbardziej obiecującego aktora i nominację do nagrody Złotego Globu. Znalazł się na liście Obiecujących Nowych Aktorów 1992 wydania 44 Ekranowego świata Johna Willisa. Jednak rola młodego D’Artagnana w jego interpretacji w jeszcze jednej ekranizacji powieści Aleksandra Dumasa Trzej muszkieterowie (The Three Musketeers, 1993)[12], choć uhonorowana nowojorską nagrodą dla najlepszej ekranowej postaci książkowej i nagrodą Złotego Jabłka, doczekała się złych recenzji i nominacji do antynagrody Złotej Maliny dla najgorszego aktora drugoplanowego.
W dramacie obyczajowym Błękit nieba (Blue Sky, 1994) pojawił się jako sympatyczny chłopiec z sąsiedztwa. W 1994 roku odebrał nagrodę ShoWest Convention w Las Vegas, w stanie Nevada.
Po sukcesie filmu W kręgu przyjaciół (Circle of Friends, 1995) mógł liczyć na rolę młodego zbuntowanego akrobaty cyrkowego Richarda Dicka Graysona/Robina, pragnącego pomścić śmierć swoich rodziców i brata, którzy zginęli z ręki Dwóch-Twarzy w widowiskowym hicie fantasy Batman Forever (1995) z Valem Kilmerem w roli tytułowej. O tę rolę bowiem walczyli m.in. Leonardo DiCaprio, Matt Damon, Christian Bale, Jude Law, Ewan McGregor, Corey Haim, Corey Feldman, Toby Stephens i Scott Speedman. Lecz sequel ekranizacji komiksu o przygodach człowieka-nietoperza Batman i Robin (Batman & Robin, 1997) z udziałem George’a Clooneya jako tytułowego Batmana, poniósł klęskę, a rola Robina, choć przyniosła O’Donnellowi nagrodę Blockbuster Entertainment, zdobyła nominację do Złotej Maliny dla najgorszego aktora drugoplanowego i najgorszego ekranowego duetu.
Zagrał potem w komedii Roberta Altmana Kto zabił ciotkę Cookie? (Cookie’s Fortune, 1999) oraz hollywoodzkich produkcjach, takich jak Kawaler (The Bachelor, 1999), Granice wytrzymałości (Vertical Limit, 2000) i Kinsey (2004).
W 2002 debiutował na Broadwayu jako David Beeves w sztuce Arthura Millera The Man Who Had All the Luck z Samanthą Mathis, Richardem Riehle i Samem Robardsem.
Na małym ekranie wystąpił w roli wegetariańskiego doktora Finna Dandridge’a w serialu ABC Chirurdzy (Grey’s Anatomy, 2006). Popularność wśród telewidzów zyskał jako agent specjalny G. Callen w serialu Agenci NCIS (NCIS)[13] i spin-off Agenci NCIS: Los Angeles (NCIS: Los Angeles)[14].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
W 1997 poślubił nauczycielkę szkoły podstawowej Caroline Fentress[15]. Mają dwie córki Lily Ann (ur. 1999) i Maeve Frances (ur. 2007) oraz trzech synów – Christophera Eugene’a Jr. (ur. 2000), Charlesa McHugh (ur. 2003) i Finleya (ur. 2006). Zamieszkali w Chicago.
Filmografia[edytuj | edytuj kod]
Filmy fabularne[edytuj | edytuj kod]
Rok | Tytuł | Rola | Reżyser |
---|---|---|---|
1990 | Mężczyźni nie odchodzą (Men Don’t Leave) | Chris Macauley | Paul Brickman |
1991 | Smażone zielone pomidory (Fried Green Tomatoes) | Buddy Threadgoode | Jon Avnet |
1992 | Więzy przyjaźni (School Ties) | Chris Reece | Robert Mandel |
Zapach kobiety (Scent of a Woman) | Charlie Simms | Martin Brest | |
1993 | Trzej muszkieterowie (The Three Musketeers) | D’Artagnan | Stephen Herek |
1994 | Błękit nieba (Blue Sky) | Glenn Johnson | Tony Richardson |
1995 | W kręgu przyjaciół (Circle of Friends) | Jack Foley | Pat O’Connor |
Szalona miłość (Mad Love) | Matt Leland | Antonia Bird | |
Batman Forever | Robin/Richard ‘Dick’ Grayson | Joel Schumacher | |
1996 | Komora (The Chamber) | Adam Hall | James Foley |
Miłość i wojna (In Love and War) | Ernest ‘Ernie’ Hemingway | Richard Attenborough | |
1997 | Batman i Robin (Batman & Robin) | Robin/Richard ‘Dick’ Grayson | Joel Schumacher |
1999 | Kto zabił ciotkę Cookie? (Cookie’s Fortune) | Jason Brown | Robert Altman |
Kawaler (The Bachelor) | Jimmie Shannon (także producent wykonawczy) | Gary Sinyor | |
2000 | Granice wytrzymałości (Vertical Limit) | Peter Garrett | Martin Campbell |
2002 | 29 palm (29 Palms) | Hitman | Leonardo Ricagni |
2004 | Kinsey | Wardell Pomeroy | Bill Condon |
2005 | Siostry (The Sisters) | David Turzin | Arthur Allan Seidelman |
2008 | Kit Kittredge: Amerykańska dziewczyna (Kit Kittredge: An American Girl) | Jack Kittredge | Patricia Rozema |
Max Payne | Jason Colvin | John Moore | |
2010 | Psy i koty: Odwet Kitty (Cats & Dogs: The Revenge of Kitty Galore) | Shane | Brad Peyton |
A Little Help | Bob | Michael J. Weithorn |
Seriale TV[edytuj | edytuj kod]
- 2003: Praktyka (The Practice) jako Brad Stanfield
- 2003: Dwóch i pół (Two and a Half Men) jako Bill/Jill
- 2005: Główne przypadki (Head Cases) jako Jason Payne
- 2006: Chirurdzy (Grey’s Anatomy) jako dr Finn Dandridge
- 2007: The Company jako Jack McCauliffe
- 2009: Agenci NCIS (NCIS) jako agent specjalny G. Callen
- 2009–: Agenci NCIS: Los Angeles (NCIS: Los Angeles) jako agent specjalny G. Callen
- 2012: Hawaii Five-0 jako G. Callen
- 2017: Amerykański tata jako G. Callen (głos)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Chris O’Donnell (ang.). Listal. [dostęp 2017-04-05].
- ↑ Personalidade: Chris O’Donnell (EUA) (port.). InterFilmes.com. [dostęp 2017-04-05].
- ↑ Chris O’Donnell – Sztárlexikon (węg.). Starity.hu. [dostęp 2017-04-05].
- ↑ a b Chris O’Donnell – What Nationality Ancestry (ang.). Ethnicity of Celebs. [dostęp 2017-04-05].
- ↑ Chris O’Donnell Pictures (ang.). FanPix.Net. [dostęp 2017-04-05].
- ↑ Chris O’Donnell Bio (ang.). BuddyTV. [dostęp 2017-04-05].
- ↑ Chris O’Donnell (wł.). MYmovies.it. [dostęp 2017-04-05].
- ↑ Christine Rendon (2015-03-22): Is that you, Chris? Mr O’Donnell, 44, is almost unrecognizable in everyday clothes as he makes rare appearance off the set of NCIS: Los Angeles (ang.). Daily Mail. [dostęp 2018-09-13].
- ↑ Chris O’Donnell (cz.). Osobnosti.cz. [dostęp 2018-09-13].
- ↑ Chris O’Donnell – Actor (rum.). CineMagia.ro. [dostęp 2017-04-05].
- ↑ Chris O’Donnell Biography, Celebrity Facts and Awards (ang.). TV Guide. [dostęp 2018-09-13].
- ↑ Chris O’Donnell (ang.). TV.com. [dostęp 2017-04-05].
- ↑ James S. Fell (2014-09-26): For Chris O’Donnell of NCIS: Los Angeles,' yoga aids a battered back (ang.). Los Angeles Times. [dostęp 2018-09-13].
- ↑ Tiffany Rose (2014-01-05): Actor Chris O’Donnell: I thought I’d marry in my 30s but I met the right girl early (ang.). Daily Express. [dostęp 2018-09-13].
- ↑ Chris O’Donnell Biography (1970-) (ang.). Film Reference. [dostęp 2017-04-05].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Chris O’Donnell w bazie IMDb (ang.)
- Chris O’Donnell w bazie Filmweb
- Chris O’Donnell w bazie Notable Names Database (ang.)