Daniel Evans (tenisista)
| ||
_(28136152140).jpg)
| ||
| Państwo |  Wielka Brytania
| |
| Data i miejsce urodzenia | 23 maja 1990 Birmingham | |
| Wzrost | 175 cm | |
| Masa ciała | 75 kg | |
| Gra | praworęczny, jednoręczny bekhend | |
| Status profesjonalny | 2006 | |
| Zakończenie kariery | aktywny | |
| Trener | Mark Hilton | |
| Gra pojedyncza | ||
| Wygrane turnieje | 1 | |
| Najwyżej w rankingu | 32 (20 stycznia 2020) | |
| Australian Open | 4R (2017) | |
| Roland Garros | 1R (2017, 2019, 2020) | |
| Wimbledon | 3R (2016, 2019) | |
| US Open | 3R (2013, 2016, 2019) | |
| Gra podwójna | ||
| Wygrane turnieje | 0 | |
| Najwyżej w rankingu | 145 (7 października 2019) | |
| Australian Open | 2R (2021) | |
| Roland Garros | 2R (2019, 2020) | |
| Wimbledon | 1R (2014, 2016, 2019) | |
| US Open | 3R (2016) | |
Daniel Evans (ur. 23 maja 1990 w Birmingham) – brytyjski tenisista, reprezentant kraju w Pucharze Davisa.
Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]
W cyklu ATP Tour w grze pojedynczej awansował do trzech finałów, odnosząc jedno zwycięstwo. Jego najlepszym osiągnięciem w turniejach Wielkiego Szlema jest czwarta runda Australian Open 2017.
W grze podwójnej osiągnął dwa finały w turniejach rangi ATP Tour.
Dnia 28 kwietnia 2017 w Barcelonie Evansa poddano kontroli dopingowej, a 23 czerwca władze ITF ujawniły, że w wyniku inspekcji wykryto w jego organizmie kokainę[1]. W październiku zawodnik został zawieszony przez na rok (od 23 kwietnia 2017 do 23 kwietnia 2018) i zobowiązany do zwrotu punktów w rankingu i kwoty 103 890 euro zarobionych od momentu przeprowadzenia testu do dnia opublikowania wyniku[1].
Najwyższe – 32. miejsce w singlu osiągnął podczas notowania 20 stycznia 2020 roku. 7 października 2019 roku zanotował 145. pozycję w deblu.
Od 2009 roku reprezentuje Wielką Brytanię w rozgrywkach Pucharu Davisa. Do końca 2020 roku rozegrał łącznie dwadzieścia pięć meczów singlowych, z czego zwyciężył w ośmiu.
Finały w turniejach ATP Tour[edytuj | edytuj kod]
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (1–2)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 14 stycznia 2017 | Sydney | Twarda |  Gilles Müller
|
6:7(5), 2:6 |
| Finalista | 2. | 24 lutego 2019 | Delray Beach | Twarda |  Radu Albot
|
6:3, 3:6, 6:7(7) |
| Zwycięzca | 1. | 7 lutego 2021 | Melbourne | Twarda |  Félix Auger-Aliassime
|
6:2, 6:3 |
Gra podwójna (0–2)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 3 kwietnia 2021 | Miami | Twarda | Neal Skupski
|
 Nikola Mektić Mate Pavić
|
4:6, 4:6 |
| Finalista | 2. | 18 kwietnia 2021 | Monte Carlo | Ceglana | Neal Skupski
|
Nikola Mektić Mate Pavić
|
3:6, 6:4, 7–10 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Dan Evans: British tennis player banned for one year for positive cocaine test, „BBC Sport”, 3 października 2017 [dostęp 2018-05-26] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP (ang.). Association of Tennis Professionals. [dostęp 26 sierpnia 2013].
- Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 26 sierpnia 2013].
- Profil na stronie Pucharu Davisa (ang.). Davis Cup. [dostęp 26 sierpnia 2013].