Dawid Wdowiński
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 25 lutego 1895 Będzin (Królestwo Polskie) | |
| Data śmierci | 1970 | |
| Przebieg służby | ||
| Stanowiska | komendant Żydowskiego Związku Wojskowego | |
| Główne wojny i bitwy | powstanie w getcie warszawskim | |
Dawid Wdowiński (ur. 25 lutego 1895 w Będzinie, zm. 1970) – polski lekarz neurolog i psychiatra, działacz syjonizmu rewizjonistycznego, według niektórych źródeł współzałożyciel i przewodniczący ŻZW, oraz uczestnik i jeden z faktycznych przywódców powstania w getcie warszawskim.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Jezajasza Wdowińskiego i Marii z domu Pałasznickiej[1].
W dwudziestoleciu międzywojennym był prezesem Polskiej Partii Syjonistycznej Organizacji Rewizjonistów.
Wraz z byłymi oficerami Wojska Polskiego, pochodzenia żydowskiego, oraz żydowskimi działaczami politycznymi: Dawidem Morycem Apfelbaumem, Józefem Celmajsterem, Henrykiem Lifszycem, Kałmenem Mendelsonem, Pawłem Frenkelem i Leonem Rodlem, zainicjował powstanie w 1939 Żydowskiego Związku Wojskowego.
Po wybuchu powstania i śmierci Dawida Apfelbauma, Pawła Frenkla i Leona Rodla, był prawdopodobnie ostatnim komendantem powstania z ramienia ŻZW i jednym z dwu obok, Marka Edelmana z ŻOBu, którzy przeżyli wojnę. W czasie powstania został wywieziony do Lublina, skąd trafił do obozu pracy w Budzyniu[2].
Po wojnie osiedlił się w Stanach Zjednoczonych. W 1961 był świadkiem w procesie Adolfa Eichmanna[3].
W 1963 w Nowym Jorku ukazała się książka Dawida Wdowińskiego, And we are not saved, mająca ujawnić całą prawdę o udziale ŻZW w powstaniu w getcie warszawskim.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 336. OCLC 174218812.
- ↑ Robert Kuwałek, Dariusz Libionka: Przybyli do getta... Odeszli w nieznane... Zagłada Żydów w Generalnym Gubernatorstwie. Lublin: Państwowe Muzeum na Majdanku, 2013, s. 64. ISBN 978-83-62816-13-2.
- ↑ Wdowinski, David, Yad Vashem