Dobiesław Sówka zeSzczawina (a nie z Gulczewa)[potrzebny przypis] (herbu Prawdzic) był synem kasztelana dobrzyńskiego Jana Sowca ze Szczawina i Brochowa, biskupem płockim w latach 1375-1381, oraz rodzonym bratem Stanisława Sówki, biskupa płockiego (1366-1375) i Andrzeja, skarbnika płockiego (1374).
Prepozyt płockiej kapituły katedralnej w latach 1371-1375[1]. Biskupem płockim został wybrany po śmierci swojego brata Stanisława, biskupa płockiego. Dobiesław był biskupem od 5 lipca 1375 r. do 12 stycznia 1381 r.[2]
