Domenico Serafini

Domenico Serafini O.S.B.Cas.
Kardynał prezbiter
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	3 sierpnia 1852 Rzym
Data i miejsce śmierci	5 marca 1918 Rzym
Miejsce pochówku	Campo Verano
prefekt Świętej Kongregacji Rozkrzewiania Wiary
Okres sprawowania	1916 - 1918
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	21 października 1877
Nominacja biskupia	19 kwietnia 1900
Sakra biskupia	6 maja 1900
Kreacja kardynalska	25 maja 1914 Pius X
Kościół tytularny	Santa Ceciliae trans Tiberim

Sukcesja apostolska
Konsekrator	Serafino Vannutelli
Współkonsekratorzy	Casimiro Gennari, Tommaso Granello O.P.
Konsekrowani biskupi Alessio Ascalesi 8 sierpnia 1909 Silvio Gasperini 2 marca 1913 Carlo Gregorio Maria Grasso 21 kwietnia 1915 Amand-Théophile-Joseph Legrand 5 listopada 1916 Pietro Fumasoni Biondi 10 grudnia 1916 Bartolomeo Cattaneo 10 czerwca 1917
Współkonsekrowani biskupi Vincent Pulisic 31 stycznia 1904 Camillo Tiberio 25 listopada 1906 Beda Giovanni Cardinale 9 czerwca 1907 Fulgentius Antonio Torres 22 maja 1910 Charles Warren Currier 6 lipca 1913

Domenico Serafini O.S.B.Cas. (ur. 3 sierpnia 1852 w Rzymie, zm. 5 marca 1918 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, dyplomata, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.

Życiorys

Pochodził z rodziny szlacheckiej. Jego dziadek ze strony matki był prawnikiem konsystorialnym i audytorem Roty Rzymskiej. W 1871 wstąpił do zakonu benedyktynów z Monte Cassino. Profesję złożył 16 czerwca 1874. Studiował na Uniwersytecie Gregoriańskim gdzie uzyskał doktoraty z teologii i filozofii. Święcenia kapłańskie otrzymał 21 października 1877 w opactwie Subiaco, w którym pozostał do 1892, będąc w tym czasie mistrzem nowicjatu i lektorem teologii oraz przeorem. W latach 1892-1896 pełnił funkcję prokuratora generalnego swego zakonu. Od 1896 był opatem w Subiaco i generałem Kongregacji Benedyktyńskiej z Monte Cassino Primaeva Observantia.

19 kwietnia 1900 został mianowany metropolitą Spoleto. Sakry w Rzymie udzielił mu kardynał Serafino Vannutelli. W 1904 wyjechał do Meksyku jako delegat apostolski. Od 1911 był asesorem w Świętym Oficjum, otrzymał też stolicę tytularną Seleucia Pieria. Na konsystorzu z maja 1914 otrzymał kapelusz kardynalski. Brał udział w konklawe 1914, na którym był jednym z kandydatów do tiary. W styczniu 1916 mianowany prefektem Kongregacji ds. Zakonów, miesiąc później przeniesiony do Kongregacji Rozkrzewiania Wiary, gdzie był pro-prefektem, a od 24 marca prefektem. Pochowany na Campo Verano.

Bibliografia

• Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
• Domenico Serafini w bazie catholic-hierarchy.org (ang.)