
Dusina (Polska)
| ||||
| ||||
![]() Pałac w Dusinie | ||||
Państwo | ![]() | |||
Województwo | ![]() | |||
Powiat | gostyński | |||
Gmina | Gostyń | |||
Liczba ludności (2006) | 310 | |||
Strefa numeracyjna | 65 | |||
Kod pocztowy | 63-800 | |||
Tablice rejestracyjne | PGS | |||
SIMC | 0369774 | |||
![]() |
Dusina – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gostyńskim, w gminie Gostyń.
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Miejscowość ma metrykę średniowieczną i jest notowana od XV wieku. Po raz pierwszy wymieniona została w 1401 jako Duszino, 1406 pro Duszina, 1428 Pyanschicze alias Dusschna, Panschicze, 1580-81 Duszina, 1775 Dusina, 1846 Dusin, 1881 Dusina. Nazwa miejscowości pochodzi od nazwy osobowej Dusza z dodaniem sufiksu -ino, -ina. Oboczną nazwą miejscowości jest nieużywana obecnie nazwa Pęszyce pochodząca od nazwy osobowej Pęsza będącej formą słowiańskiego imienia Pękosław z dodanym sufiksem -ice[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
W XI wieku w miejscowości usytuowany był jeden z pierwszych w okolicy grodów stożkowych. Od początku swojego istnienia była wsią rycerską należącą do lokalnej polskiej szlachty. Od połowy XV wieku wieś należała do Macieja Borka z Osiecznej, a następnie do rodziny Gostyńskich jego potomków. W 1595 została zakupiona przez Stanisława Radzewskiego. W 1581 w okresie Rzeczypospolitej Obojga Narodów wieś Dusina położona była w powiecie kościańskim województwa poznańskiego[2].
Około 1810 majątek zostaje nabyty przez rodzinę Kurnatowskich herbu Łodzia. W 1865 Jan Nepomucen Kurnatowski wybudował według projektu polskiego architekta Stanisława Hebanowskigo dwór nawiązujący w swojej formie do renesansu włoskiego. Pod koniec XIX wieku jako wieś, dominium oraz folwark leżące w powiecie śremskim miejscowość odnotował Słownik geograficzny Królestwa Polskiego. W 1881 wieś liczyła 20 domów, w których mieszkało 167 mieszkańców w tym 6 ewangelików oraz 161 katolików. Słownik odnotowuje również 65 analfabetów. Całe dominium liczyło 3404 morg rozległości i dzieliło się na dwie części: wieś oraz folwark Pożegowo liczący 21 domów zamieszkanych przez 281 mieszkańców w tym 15 ewangelików oraz 266 katolików. Słownik wymienia w nim również 72 analfabetów. Właścicielem pod koniec XIX wieku był Nepomucen Kurnatowski[3].
W 1909 stanowiła własność Feliksa Kurnatowskiego i położona była w powiecie gostyńskim rejencji poznańskiej w Wielkim Księstwie Poznańskim[4]. W 1927 w okresie międzywojennym majątek stał się własnością Jana Kurnatowskiego.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa leszczyńskiego.
Ciekawostki[edytuj | edytuj kod]
- W Dusinie urodził się dziewiętnastowieczny historyk Jędrzej Moraczewski
- W okresie międzywojennym w Dusinie znajdowała się znana w kraju owczarnia zarodowa owiec rasy Merinos-Precos.
- W północnej części wsi, przy drodze w kierunku Daleszyna znajduje się zespół rezydencjalny złożony ze zbudowanego w 1865 roku pałacu oraz parku krajobrazowego o powierzchni 3,67 ha.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rymut 1997 ↓, s. 461.
- ↑ Adolf Pawiński, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym, Wielkopolska t. I, Warszawa 1883, s. 66.
- ↑ Dusina, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 230 .
- ↑ Księga adresowa polskich właścicieli ziemskich Wielkiego Księstwa Poznańskiego z uwzglednieniem powiatu, stacyi poczty, telegrafu, dworca, Poznań 1909, s. 6.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kazimierz Rymut: Nazwy miejscowe Polski, t. II, C-D, hasło „Dusina”. Kraków: Instytut Języka Polskiego PAN, 1997, s. 461. ISBN 978-83-64007-04-0.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Dusina (Polska), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 230 .
|