ERS 16
| ||
![]() | ||
Inne nazwy | ORS 2 | |
Indeks COSPAR | 1966-051C | |
Indeks NORAD | S02202 | |
Zaangażowani | US Air Force, ARPA | |
Rakieta nośna | Atlas SLV-3 Agena D | |
Miejsce startu | Vandenberg, USA | |
Orbita (docelowa, początkowa) | ||
Perygeum | 178 km | |
Apogeum | 3641 km | |
Okres obiegu | 125,1 min | |
Nachylenie | 90° | |
Czas trwania | ||
Początek misji | 9 czerwca 1966[1] (20:10 UTC) | |
Powrót do atmosfery | 12 marca 1967 | |
Wymiary | ||
Masa całkowita | 5 kg |
ERS 16 (ang. Environmental Research Satellites 16) – amerykański wojskowy satelita technologiczny. Stanowił część programu ERS. Zadaniem należącego do US Air Force satelity miało być testowanie nowych metod spawania metali. Wraz z satelitą SECOR 6, stanowił ładunek dodatkowy misji MIDAS 10. W wyniku awarii rakiety nośnej satelita nie osiągnął planowanej orbity. Satelita znany był także jako ORS 2 (ang. Octahedral Research Satellite 2).

Budowa i działanie[edytuj | edytuj kod]
Celem programu ERS było opracowanie technologii, które miały być wykorzystane przy budowie nowych generacji satelitów. Misje programu koncentrowały się głównie na badaniu warunków panujących w przestrzeni kosmicznej, a także wykorzystaniu nowych materiałów i metod produkcyjnych do budowy satelitów. Satelity tego programu planowane były zazwyczaj jako ładunek dodatkowy do misji większych satelitów. ERS 16 miał badać metody łączenia metali, za pomocą spawania w niższych niż standardowo temperaturach[2].
Satelita miał kształt ośmiościanu, na którego bokach o długości 23 cm zamontowano służące do wytwarzania energii elektrycznej ogniwa słoneczne[3].
Misja[edytuj | edytuj kod]
Misja rozpoczęła się 9 czerwca 1966 roku, kiedy rakieta Atlas Agena D wyniosła z kosmodromu Vandenberg na niską orbitę okołoziemską trzy satelity wśród których był ERS 16[4]. Po znalezieniu się na orbicie ERS 16 otrzymał oznaczenie COSPAR 1966-051C[2]. Nie doszło do drugiego odpalenia silnika członu Agena, w związku z tym satelita zamiast wejść na orbitę kołową, pozostał na tymczasowej wydłużonej eliptycznej orbicie parkingowej. Następnie człon Agena podczas prób stabilizacji, wykorzystał cały zapas paliwa rakietowego. Z powodu przebywania na niewłaściwej orbicie i braku możliwości stabilizacji na orbicie misję satelity uznano za nieudaną. Jedyne badania naukowe związane z satelitą polegały na obserwacji jego interakcji z górnymi warstwami atmosfery[3].
Satelita spłonął w atmosferze 12 marca 1967 roku[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bruno Morando: Dynamics of Satellites (1969). Springer-Verlag Berlin Heidelberg, 1970. ISBN 978-3-642-99966-6.
- Gunter Krebs: ORS Mk.2 (ERS) (ang.). Gunter's Space Page. [dostęp 2017-09-03].
- Mark Wade: ERS (ang.). Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2017-09-03].
- Jonathan McDowell: Master Launch Log (ang.). Jonathan's Space Home Page. [dostęp 2017-02-13].
- ERS 16 (ang.). W: NSSDCA Master Catalog [on-line]. NASA. [dostęp 2017-09-03].