Edward Kielar

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Edward Kielar
kapitan sanitarny kapitan sanitarny
Data i miejsce urodzenia 6 lipca 1892
Haczów
Data i miejsce śmierci 1940
USRR, ZSRR
Przebieg służby
Siły zbrojne Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie
Jednostki 10 Batalion Sanitarny,
10 Szpital Okręgowy
Główne wojny i bitwy wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa (kampania wrześniowa)
Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920-1941) Medal Niepodległości Krzyż Zasługi (II RP)

Edward Kielar (ur. 6 lipca 1892 w Haczowie, zm. 1940 w ZSRR) – kapitan sanitarny Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 6 lipca 1892 w Haczowie jako syn Piotra[1][2]. W 1911 ukończył C. K. Gimnazjum Męskie w Sanoku (w jego klasie byli Józef Dąbrowski, Aleksander Ślączka – obaj także ofiary zbrodni katyńskiej; Kazimierz Niedzielski, Julian Krzyżanowski, Antoni Owsionka, Kazimierz Piech)[3][4].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Awansowany do stopnia porucznika w korpusie oficerów administracji dział sanitarny ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[5][6][7][8]. W 1923 był przydzielony do 10 batalionu sanitarnego w Przemyślu[9][10]. Na przełomie lat 20. i 30. był przydzielony do 10 Szpitala Okręgowego w Przemyślu[11][12]. Następnie awansowany do stopnia kapitana. W 1934 w tym stopniu był oficerem zawodowym w służbie sanitarnej[13].

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 na terenach wschodnich II Rzeczypospolitej został aresztowany przez sowietów. W 1940 został zamordowany w więzieniu NKWD w Kijowie przy ul. Karolenkiwskiej 17. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony pod nazwiskiem „Kiellar” na liście wywózkowej 55-476 oznaczony numerem 1281)[14][15]. Został pochowany na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Podczas „Jubileuszowego Zjazdu Koleżeńskiego b. Wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej Matury” 21 czerwca 1958 jego nazwisko zostało wymienione w apelu poległych w obronie Ojczyzny w latach 1939–1945[16] oraz na ustanowionej w budynku gimnazjum tablicy pamiątkowej poświęconej poległym i pomordowanym absolwentom gimnazjum (wskazany w gronie poległych w walkach 1939 r.)[17].

W 1962 został upamiętniony na tablicy Mauzoleum Ofiar II Wojny Światowej na Cmentarzu Centralnym w Sanoku.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Józef Stachowicz: Apel poległych. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 67.
  2. ↑ Edward Kielar. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-21].
  3. ↑ XXX. Sprawozdanie Dyrektora c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1910/11. Sanok: Fundusz Naukowy, 1911, s. 41, 56.
  4. ↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 19 kwietnia 2014].
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1258.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1143.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 753.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 382.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1181.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1074.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 722.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 873.
  13. ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych korpusu sanitarnego 1934 r.. stankiewicze.com. [dostęp 31 lipca 2014].
  14. ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 39. [dostęp 29 lipca 2014].
  15. ↑ Polscy oficerowie i policjanci zamordowani przez NKWD i pochowani w Katyniu, Miednoje i w Charkowie oraz obywatele RP z tzw. Ukraińskiej Listy Katyńskiej. katedrapolowa.pl. [dostęp 29 lipca 2014].
  16. ↑ Józef Stachowicz: Diariusz zjazdu. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 67.
  17. ↑ Zjazd w fotografii. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 230.
  18. ↑ Edward Kielar. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-21].
  19. ↑ Edward Kielar. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-21].
  20. ↑ Edward Kielar. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-21].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Edward_Kielar&oldid=61746401”