Edward Poradko

Edward Poradko
generał dywizji
Data i miejsce urodzenia	21 listopada 1924 Wólka, województwo lubelskie, Polska
Data i miejsce śmierci	28 lutego 1997 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1944-1990
Siły zbrojne	Ludowe Wojsko Polskie
Jednostki	Zarząd II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego Wojskowa Służba Wewnętrzna
Stanowiska	szef zarządu szef służby
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Późniejsza praca	Ambasador PRL i RP w Kabulu
Odznaczenia

Grób gen. Edwarda Poradko na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie;
23 lipca 2008

Edward Poradko (ur. 21 listopada 1924 w Wólce, zm. 28 lutego 1997 w Warszawie) – generał dywizji Wojska Polskiego, szef Zarządu II Sztabu Generalnego WP (1979–1981) i szef Wojskowej Służby Wewnętrznej (1981–1986).

Życiorys

Urodził się we wsi Wólka w województwie lubelskim. W latach 1942–1943 walczył w szeregach Gwardii Ludowej a następnie Armii Ludowej na Lubelszczyźnie. Od 10 listopada 1944 służył w ludowym Wojsku Polskim. Walczył z podziemiem niepodległościowym.

Po ukończeniu Szkoły Oficerskiej pełnił służbę w 3 Szkolnym pułku czołgów, następnie przeszedł do organów kontrwywiadu. W latach 1951–1957 oficer śledczy Głównego Zarządu Informacji (GZI) MON (od 3 września 1955, GZI Komitetu ds. Bezpieczeństwa Publicznego), początkowo w strukturach Marynarki Wojennej, a następnie w Śląskim Okręgu Wojskowym.

W latach 60 XX w. zastępca Szefa Zarządu Wojskowej Służby Wewnętrznej (WSW) Głównego Inspektoratu Lotnictwa, w latach 1967–1969 szef Zarządu WSW Wojsk OPK. Następnie na kierowniczych stanowiskach w Zarządzie II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego (wywiadzie wojskowym), gdzie od 1972 do 1979 pełnił funkcję szefa wywiadu strategicznego. W 1979 zastąpił na stanowisku Szefa Zarządu II SG WP generała Czesława Kiszczaka, który został mianowany szefem WSW.

W październiku 1980 awansowany do stopnia generała brygady, w 1981 ponownie zastąpił gen. Czesława Kiszczaka, tym razem na stanowisku szefa Wojskowej Służby Wewnętrznej. Na czele WSW stał przez 5 lat, (do 1986), w międzyczasie w 1983 awansowany do stopnia generała dywizji. Akt nominacyjny otrzymał w Belwederze z rąk Przewodniczącego Rady Państwa PRL prof. Henryka Jabłońskiego. W 1986 został mianowany przez Radę Państwa PRL Ambasadorem PRL (od 1989 RP) w Kabulu, do Polski powrócił w 1990. Od 15 listopada 1990 w stanie spoczynku. Pożegnany przez ówczesnego ministra obrony narodowej wiceadmirała Piotra Kołodziejczyka.

Członek PPR, a następnie PZPR. Wielokrotnie był członkiem instancji partyjnych na różnych szczeblach w wojsku. Delegat na X Zjazd PZPR (lipiec 1986). Na VIII Kongresie ZBoWiD został powołany w skład Rady Naczelnej tej organizacji.

Pochowany na wojskowych Powązkach.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (1968)
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1979)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1973)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1963)
• Order Sztandaru Pracy I klasy (1986)
• Krzyż Walecznych (1946)
• Krzyż Partyzancki (1947)
• Złoty Krzyż Zasługi (1958)
• Srebrny Krzyż Zasługi (dwukrotnie, 1945 i 1947)
• Złota Odznaka „Za Zasługi w Ochronie Porządku Publicznego”
• Medal 10-lecia Polski Ludowej
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Medal za Warszawę 1939–1945
• Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1966)
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Medal „Za udział w walkach o Berlin” (1970)
• Złoty Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju” (1974)
• Srebrny Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju”
• Brązowy Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju”
• Odznaka im. Ludwika Waryńskiego
• Order Wojny Ojczyźnianej II stopnia (ZSRR) (1968)
• Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR)
• Medal 20-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945 (ZSRR)
• Medal 40-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945 (ZSRR)
• Medal „Za wyzwolenie Warszawy” (ZSRR)
• Medal jubileuszowy „60 lat Sił Zbrojnych ZSRR” (ZSRR)
• Medal „40 lat Wyzwolenia Czechosłowacji przez Armię Radziecką” (1985, CSSR)
• Medal Wyzwolenia I klasy (Republika Wietnamu Południowego) (1977)
• Medal Przyjaźni (Socjalistyczna Republika Wietnamu) (1977)
• I inne

W 1982 znalazł się w grupie wojskowych działaczy partyjnych wyróżnionych przez Sekretariat KC PZPR medalem 100-lecia Polskiego Ruchu Robotniczego.

Bibliografia

• Cz. Ciesielski, Polska Marynarka Wojenna, 1918-1980: zarys dziejów, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1992
• M. Jędrzejko, M. Paszkowski, M. Krogulski, Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989-2002) , Wyd. von Borowiecky, Warszawa 2002, ​ISBN 83-87689-46-7​
• Henryk Piotr Kosk: Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny. T. 2 M-Ż. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 2001. ISBN 83-87103-81-0.
• J. Królikowski, Generałowie i Admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2010, s. 218-221.
• E. J. Nalepa, Po obu stronach barykady: Wojsko Polskie w Poznaniu 1956 w dokumentach, Agencja Wydawnicza „Egros”. 1998
• Kmdr por. mgr Walter Pater – Admirałowie 1918-2005. Słownik biograficzny, Wyd. Muzeum Marynarki Wojennej, Gdynia 2006, ​ISBN 83-88698-60-5​
• P. Raina, B. Dąbrowski, Stan wojenny w zapiskach arcybiskupa Dąbrowskiego, Wydawn. „von borowiecky”. 2006.
• Piotr Semków: Informacja Marynarki Wojennej w latach 1945-1957. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2006. ISBN 83-89078-99-6.
• J. Stroynowski – Who's who in the socialist countries of Europe: a biographical encyclopedia of more than 12,600 leading personalities in Albania, Bulgaria, Czechoslovakia, German Democratic Republic, Hungary, Poland, Romania, Yugoslavia, tom 3, K.G. Saur Pub., 1989
• VII Kongres ZBoWiD, Wydawnictwo ZG ZBoWiD, Warszawa 1985
• Przegląd Historyczno-Wojskowy, kwartalnik, kronika, 1980-1990.