Eilidh Doyle (z domu Child; ur. 20 lutego 1987 w Perth w Szkocji) – brytyjska lekkoatletka specjalizująca się w biegu na 400 metrów przez płotki.
W 2007 roku była piąta, a w 2009 zdobyła srebrny medal na młodzieżowych mistrzostwach Europy. Dotarła do półfinału mistrzostw świata w Berlinie (2009)[1]. Po zajęciu ósmego miejsca na mistrzostwach Europy w 2010 roku zdobyła dla Szkocji, na zakończenie sezonu, srebro igrzysk Wspólnoty Narodów[2]. W 2013 zdobyła brąz mistrzostw świata w Moskwie w sztafeta 4 × 400 metrów. Brązowa medalistka halowego czempionatu globu w Sopocie (2014). W tym samym roku zdobyła swoje drugie srebro igrzysk Wspólnoty Narodów. Mistrzyni Europy z Zurychu (2014). Medalistka mistrzostw kraju i reprezentantka Wielkiej Brytanii w drużynowym czempionacie Starego Kontynentu. Brązowa medalistka z mistrzostw świata z Pekinu w biegu rozstawnym 4 × 400 metrów. Rok później zdobyła złoto mistrzostw Europy oraz brąz igrzysk olimpijskich w sztafecie 4 × 400 metrów, natomiast w 2017 podczas rozgrywanych w Belgradzie halowych mistrzostw Europy brała udział w dwóch konkurencjach: w biegu na 400 metrów Brytyjka zakończyła zmagania na półfinale, natomiast w sztafecie 4 × 400 metrów z koleżankami zdobyła srebrny medal.
Rekord życiowy: 54,09 (15 lipca 2016, Monako).
Rok
|
Impreza
|
Miejsce
|
Lokata
|
Wynik
|
2007 |
Młodzieżowe mistrzostwa Europy |
Debreczyn |
5. miejsce |
57,11
|
2009 |
Superliga drużynowych mistrzostw Europy |
Leiria |
4. miejsce |
55,48
|
Młodzieżowe mistrzostwa Europy |
Kowno |
2. miejsce |
55,32
|
Mistrzostwa świata |
Berlin |
półfinał |
56,21
|
2010 |
Superliga drużynowych mistrzostw Europy |
Bergen |
2. miejsce |
56,48
|
Mistrzostwa Europy |
Barcelona |
8. miejsce |
55,51
|
Igrzyska Wspólnoty Narodów |
Nowe Delhi |
2. miejsce |
55,62
|
2011 |
Mistrzostwa świata |
Daegu |
półfinał |
55,89
|
2012 |
Igrzyska olimpijskie |
Londyn |
półfinał |
56,03
|
2013 |
Superliga drużynowych mistrzostw Europy |
Gateshead |
1. miejsce |
54,42
|
Mistrzostwa świata |
Moskwa |
5. miejsce |
54,86
|
3. miejsce |
3:22,61[3]
|
2014 |
Halowe mistrzostwa świata |
Sopot |
3. miejsce |
3:27,90[3]
|
IAAF World Relays |
Nassau |
7. miejsce |
3:28,03[3]
|
Igrzyska Wspólnoty Narodów |
Glasgow |
2. miejsce |
55,02
|
Mistrzostwa Europy |
Zurych |
1. miejsce |
54,48
|
3. miejsce |
3:24,34[3]
|
Puchar interkontynentalny |
Marrakesz |
2. miejsce |
54,42
|
2015 |
IAAF World Relays |
Nassau |
3. miejsce |
3:26,38[3]
|
Superliga drużynowych mistrzostw Europy |
Czeboksary |
12. miejsce |
54,46
|
Mistrzostwa świata |
Pekin |
6. miejsce |
54,78
|
3. miejsce |
3:23,62[3]
|
2016 |
Mistrzostwa Europy |
Amsterdam |
1. miejsce |
3:25,05[3]
|
Igrzyska olimpijskie |
Rio de Janeiro |
8. miejsce |
54,61
|
03 3. miejsce |
3:25,88[3]
|
2017 |
Halowe mistrzostwa Europy |
Belgrad |
półfinał |
52,81[4]
|
2. miejsce |
3:31,05[3]
|
IAAF World Relays |
Nassau |
4. miejsce |
3:28,72[3]
|
Superliga drużynowych mistrzostw Europy |
Lille |
1. miejsce |
54,60
|
Mistrzostwa świata |
Londyn |
8. miejsce |
55,71[5]
|
2. miejsce |
3:25,00[3]
|
2018 |
Halowe mistrzostwa świata |
Birmingham |
3. miejsce |
51,60[4]
|
Mistrzostwa Europy |
Berlin |
3. miejsce |
3:27,40[3]
|
2019 |
Halowe mistrzostwa Europy |
Glasgow |
półfinał |
53,28[4]
|
2. miejsce |
3:29,55[3]
|