Erazm Semkowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Erazm Semkowicz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia 8 listopada 1872
Lwów
Data i miejsce śmierci 15 marca 1945
Sanok
Senator I kadencji (II RP)
Okres od 1924
do 1927
Przynależność polityczna Związek Ludowo-Narodowy
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Erazm Jan Semkowicz (ur. 8 listopada 1872 we Lwowie, zm. 15 marca 1945 w Sanoku) – polski prawnik, sędzia, adwokat, działacz społeczny, polityk, senator I kadencji w II RP.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1891 ukończył VIII klasę i zdał egzamin dojrzałości w C. K. Wyższym Gimnazjum w Tarnopolu (w jego klasie był m.in. Feliks Joszt)[1]. Ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa Uniwersytecie Franciszkańskim we Lwowie (na trzecim roku studiów w styczniu 1894 otrzymał stypendium z fundacji Głowińskiego[2]).

Przez 25 lat pełnił funkcję sędziego powiatowego. Funkcjonował w środowisku sędziowskim we Lwowie; w marcu 1907 wybrany zastępcą sekretarza Krajowego Związku Sędziów we Lwowie[3], w listopadzie wybrany członkiem wydziału KZS[4][5]. Ponadto działał jako członek towarzystw narodowych, oświatowych i społecznych.

19 marca 1921 został wpisany na listę adwokacką w Stryju[6] i od tego czasu prowadził tam kancelarię adwokacką. W tym mieście pełnił funkcję sędziego okręgowego. 6 listopada 1924 objął mandat senatora po zrzeczeniu się mandatu przez Zygmunta Lewakowskiego w I kadencji Senatu II RP 1922-1927. Zasiadał w Komisji Prawniczej. Referował m.in. ustawę o podatku przemysłowym w 1925. 14 kwietnia 1929 został wybrany członkiem sądu honorowego Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Stryju[7].

Podczas II wojny światowej (prawdopodobnie w połowie 1941) rozpoczął pracę społeczną w Radzie Głównej Opiekuńczej w Stryju. W styczniu 1945 został stamtąd repatriowany. Zmarł 15 marca 1945 Sanoku[8]. Został pochowany na cmentarzu przy ulicy Jana Matejki w Sanoku[9]. Miał synów Zbigniewa (1914-1941, zginął zamordowany przez NKWD w dniu 25 czerwca 1941 we więzieniu przy ul. Łąckiego we Lwowie[potrzebny przypis]), Jacka i Andrzeja oraz córki Annę i Marię.

Został upamiętniony wśród 151 senatorów zamordowanych bądź ofiar represji umieszczonych na tablicy pamiątkowej odsłoniętej w gmachu Senatu III RP w 1999[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum w Tarnopolu za rok szkolny 1891. Tarnopol: 1891, s. 89, 90.
  2. ↑ Kronika. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 4 z 6 stycznia 1894. 
  3. ↑ Komitet organizacyjny Kraj. Związku Sędziów. „Reforma Sądowa”, s. 88, Nr 6, 7, 8 z 1907. 
  4. ↑ Krajowy Związek Sędziów we Lwowie. „Reforma Sądowa”, s. 109, Nr 11 z 1907. 
  5. ↑ Adam Redzik: „Reforma Sądowa”. Od miesięcznika poświęconego nowym ustawom procesowym do organu Krajowego Związku Sędziów (10). Palestra 11-12/2008. [dostęp 8 kwietnia 2014].
  6. ↑ Rozmaite ogłoszenia. „Gazeta Lwowska”, s. 6, Nr 73 z 31 marca 1921. 
  7. ↑ Walne Zgromadzenie Pol. Tow. Gimn. „Sokół” w Stryju. „Echo Karpackie”, s. 2, Nr 16 z 21 kwietnia 1929. 
  8. ↑ Indeks do ksiąg zmarłych od roku 1914. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. S 1945, (Tom K, str. 237, poz. 50).
  9. ↑ Księga zmarłych i pochowanych w Sanoku na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej i Matejki od 1926 do 1956 r.. Sanok. s. poz. 1805.
  10. ↑ Odsłonięcie tablicy pamiątkowej. senat.pl. [dostęp 8 kwietnia 2014].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Erazm_Semkowicz&oldid=61741186”