Urodził się 18 października 1914 w Załężu. Jego rodzicami byli Jan i Wiktoria Guzek. W latach 1928–1930 i 1933–1939 był pracownikiem Huty Baildon, a w latach 1930–1933 KWK Eminencja. Karierę sportową rozpoczął w KS 06 Załęże. W latach 1930–1939 grał w Dębie Katowice, którego był wychowankiem, i z którym w 1936 roku awansował do I ligi. Był jedynym zawodnikiem, któremu udało się dostać do reprezentacji grając w niższej lidze. W latach 1935–1939 był reprezentantem Polski w piłce nożnej. Zadebiutował w meczu z Jugosławią 18 sierpnia 1935 w Katowicach. W reprezentacji rozegrał 22 spotkania. Na MŚ 1938 zagrał jeden pełny mecz, z Brazylią (5:6 dla Brazylii), lecz nie zdobył gola[1]. Ostatnie spotkanie w reprezentacji rozegrał 27 sierpnia 1939 w Warszawie w zwycięskim meczu z Węgrami (4:2).
W czasie II wojny światowej Dytko został wciągnięty na volkslistę i grał najpierw w niemieckim klubie 1. FC Kattowitz[1]. W 1942 r. został żołnierzemWehrmachtu, ale przez jeden sezon mógł grać dla TuS Neuendorf. W latach 1942–1943 stacjonował w Koblencji. W 1944 został przerzucony na teren Grecji. W kwietniu 1945 zdezerterował i trafił do niewoli amerykańskiej[1].
.svg){kind=small}