Fototerapia
 |
Ten artykuł od 2015-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Fototerapia (światłoterapia), czyli światłolecznictwo, helioterapia – nazwa określająca różne działania mające u podstawy leczenie światłem.
W zależności od długości fali rozróżniamy promieniowanie widzialne, promieniowanie podczerwone (ang. infra-red: IR) i promieniowanie nadfioletowe (ang. ultra-violet UV). W obrębie nadfioletu rozróżniamy promieniowanie:
- UVA długość fali 320-400 nm
- UVB długość fali 290-320 nm
- UVC długość fali 100-290 nm.
W fototerapii wykorzystuje się naturalne źródła światła (helioterapia) oraz źródła sztuczne (aktynoterapia), wśród których źródłem światła podczerwonego są lampy sollux, natomiast ultrafioletu – lampy kwarcowe.
Leczenie światłem widzialnym[edytuj | edytuj kod]
- Leczenie światłem widzialnym jest stosowane w leczeniu depresji sezonowej (choroby afektywnej sezonowej). Najczęściej wykorzystuje się w tym celu światło widzialne (o barwie białej lub zielonej). Promienie UV nie mają działania leczniczego w depresji sezonowej, tak więc oświetlenie stosowane w fototerapii depresji sezonowej powinno być wyposażone w filtr UV. Tak prowadzona fototerapia nie powoduje istotnych działań niepożądanych. Fototerapia depresji sezonowej powinna być prowadzona przy pomocy oświetlenia o natężeniu co najmniej 2500 luksów (czyli około 5-10 razy większe niż emituje zwykła żarówka) na poziomie oczu chorego (zwykle stosowane są natężenia o zakresie 5000–10000 luksów). Fototerapię rozpoczyna się od codziennych sesji trwających od 1/2 godziny do 2 godzin w zależności od natężenia stosowanego światła. Najczęściej po 14 dniach codziennego stosowania fototerapii, możliwe jest ocenienie przez lekarza, czy jej skuteczności u poszczególnych pacjentów jest zadowalająca. Przyjmuje się, że w wyniku zastosowania fototerapii poprawę uzyskuje 60–75% pacjentów, u których rozpoznano depresję sezonową. Po uzyskaniu poprawy zaleca się stosowanie fototerapii podtrzymującej, podczas której zabiegi przeprowadzane są co 2–4 dni[1].
- Leczenie i zabiegi dermatologiczne światłem LED: światło niebieskie 405-420 nm ma właściwości bakteriobójcze, stosuje się przeciwko trądzikowi pospolitemu, światło żółte ok. 590 nm przeciwko przebarwieniom (likwidacja plam i zaczerwienień skóry) i w lekkiej postaci trądziku różowatego, światło czerwone 630-650 nm ma właściwości przeciwzapalne, stymuluje produkcję kolagenu i jest stosowane w zabiegach przeciw starzeniu skóry jak niwelacja zmarszczek, światło podczerwone ok. 850 nm stosowane razem ze światłem czerwonym ma właściwości przeciwzapalne, wnika kilka cm w głąb ciała przynosząc ulgę w bólu stawów i mięśni, poprawia mikrokrążenie i jest również pomocne w przyspieszaniu gojenia.
- Fototerapię stosuje się w leczeniu atopowego zapalenia skóry.[2]
- Fototerapia noworodka – stosuje się światło niebieski o długości fali ok. 470 nm.
Leczenie światłem podczerwonym[edytuj | edytuj kod]
Leczenie podczerwienią ma głównie zastosowanie w fizykoterapii, gdzie wykorzystuje się światło o długości od 720 do 1500 nm i wykorzystuje się podstawową cechę podczerwieni czyli działanie rozgrzewające. Do emisji stosuje się najczęściej[potrzebny przypis] lampę sollux, której promieniowanie penetruje na małą głębokość tkanek, powodując ich rozgrzanie, rozszerzenie naczyń krwionośnych i co za tym idzie wzmożenie ukrwienia i przemiany materii, zmniejszenie napięcia mięśni.
Leczenie światłem nadfioletowym[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jacek Wciórka, Stanisław Pużyński, Janusz Rybakowski (red.): Psychiatria. T. 3: Metody leczenia, Zagadnienia etyczne, prawne, publiczne, społeczne. Elsevier Urban & Partner, 2010, s. 65-123, 199-204. ISBN 978-83-7609-110-5.
- ↑ Dorothy L. Rodenbeck, Jonathan I. Silverberg, Nanette B. Silverberg. Phototherapy for atopic dermatitis. „Clinics in Dermatology”. 34 (5), s. 607–613, September–October 2016. DOI: 10.1016/j.clindermatol.2016.05.011 (ang.). [dostęp 2016-12-01].
