Lojacono pochodził z Buenos Aires. Tam też rozpoczął swoją karierę piłkarską w klubie San Lorenzo de Almagro. W wieku 19 lat zadebiutował w jego barwach w Primera División i grał tam przez 3 lata. Już w 1957 roku Francisco wyjechał do Włoch i został zawodnikiem grającego w Serie A klubu Lanerossi Vicenza. 27 stycznia zadebiutował w ekstraklasie włoskiej w przegranym 2:4 wyjazdowym spotkaniu z Milanem i w debiucie zdobył gola. Pierwszy sezon na Półwyspie Apenińskim był dla Argentyńczyka udany, gdyż w 18 spotkaniach zdobył 11 goli. Skuteczność zaowocowała transferem do wicemistrza Włoch, Fiorentiny. W 1958 roku "Viola", już z Lojacono w składzie, wywalczyła drugie z rzędu wicemistrzostwo kraju, a Francisco w tamtym sezonie zaliczył 10 trafień. Rok później był jeszcze bardziej skuteczny, a jego dorobek bramkowy wyniósł 14 goli. Fiorentina po raz kolejny zajęła 2. miejsce w lidze. W trzecim sezonie w klubie z Florencji Lojacono strzelił 8 goli i trzeci raz był wicemistrzem Włoch.
Latem 1960 Francisco przeszedł do stołecznejRomy. Do zespołu ściągnął go ówczesny trener zespołu, Alfredo Foni. Grając w ataku z rodakiem Pedrem Manfredinim doprowadził "giallo-rossich" do finału Pucharu Miast Taargowych, a następnie do zwycięstwa w tych rozgrywkach (2:2 i 2:0 z Birmingham City). W lidze zdobył 13 goli, o 7 mniej niż Manfredini, najlepszy strzelec rzymskiej drużyny. W Romie Lojacono grał jeszcze przez dwa sezony, ale nie osiągnął większych sukcesów poza półfinałem PMT w sezonie 1962/1963.
Latem 1963 Lojacono wrócił na sezon do Fiorentiny, jednak był w niej rezerwowym. Po roku trafił do Sampdorii, dla której przez cały sezon zdobył ledwie jednego gola, ale pomógł zespołowi w utrzymaniu w lidze. W latach 1965-1969 Francisco występował w US Alessandria. Przez pierwsze dwa lata grał w Serie B, jednak w sezonie 1967/1968 zespół spadł do Serie C. Ostatnim przystankiem w karierze był pobyt w AC Legnano. Karierę zakończył w 1970 roku. Zmarł w 2002 roku.
Podczas gry we Włoszech Lojacono przyjął tamtejsze obywatelstwo. 28 lutego1959 roku zadebiutował w reprezentacji Włoch w zremisowanym 1:1 towarzyskim meczu z Hiszpanią. W 84. minucie meczu zdobył wyrównującego gola. W kadrze Włoch zagrał łącznie 8 razy i zdobył 5 goli. Wcześniej w 1956 roku rozegrał 8 meczów w reprezentacji Argentyny.
_-_El_Gr%C3%A1fico_1898.jpg)
