Franciszek Mitręga

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Franciszek Mitręga
Sługa Boży, prezbiter
Kraj działania  Polska
Data i miejsce urodzenia 5 września 1883
Polski Konopat
Data i miejsce śmierci 21 kwietnia 1940
KL Sachsenhausen
Wyznanie katolickie
Kościół rzymskokatolicki
Prezbiterat 13 marca 1910

Franciszek Mitręga (ur. 5 września 1883 w Polskim Konopacie, zm. 21 kwietnia 1940 w KL Sachsenhausen) – polski prezbiter katolicki, ofiara niemieckiego terroru w okresie II wojny światowej, Sługa Boży Kościoła katolickiego, męczennik[1][2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny rzemieślnika Mikołaja i Marianny z d. Gackowskiej[3]. Urodził się we wsi Polski Konopat[2]. Ukończywszy Collegium Marianum w Pelplinie został stypendystą Towarzystwa Przyjaciół Nauk i zdał egzamin dojrzałości w Chojnicach[3]. Podjął studia teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie, po ukończeniu których 13 marca 1910 roku przyjął sakrament święceń kapłańskich[3]. Powołanie realizował jako kapłan diecezji chełmińskiej[2]. W czasie I wojny światowej został zmobilizowany do armii Cesarstwa Niemieckiego gdzie służył jako kapelan[3]. Był założycielem (1919 rok) i kierował działalnością Towarzystwa Ludowego w Opaleniu[3]. Realizował powierzone obowiązki przez posługę jako wikariusz w Kurzętnikach, Pluskowęsach, Lipinkach, Łasinie, Nowym Mieście i od 1927 roku[3] był proboszczem parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Opaleniach, a w 1930 roku[3] powierzono mu parafię św. Mikołaja w Papowie Toruńskim[2]. Był członkiem Towarzystwa Naukowego w Toruniu[2], kierował działalnością stowarzyszeń: Apostolstwa Modlitwy, Dzieła Rozkrzewiania Wiary, Stowarzyszenia Dziecięctwa Jezus, Stowarzyszenia Młodzieży Katolickiej i Bractwa św. Józefa[3].

Pełnił obowiązki wizytatora nauki religii i w 1935 roku w uznaniu „wybitnych zasług na polu duszpasterskim i społecznym oraz harmonijną współpracę z parafianami” odznaczony został Złotym Krzyżem Zasługi[3].

W czasie okupacji niemieckiej ziem polskich więziony był w więzieniu Gestapo mieszczącym się w Forcie VII Twierdzy Toruń[2]. Przewieziono go do obozu Konzentrationslager Stutthof w Szutowie skąd 9 kwietnia 1940 roku przetransportowany został do niemieckiego obozu koncentracyjnego Sachsenhausen (zarejestrowany pod numerem 21186[4]) i tam 21 kwietnia 1940 roku zginął[2][1].

Jest jednym z 122 Sług Bożych wobec których 17 września 2003 rozpoczął się proces beatyfikacyjny drugiej grupy polskich męczenników z okresu II wojny światowej[5][6].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Ikona portaluPortal: Święci
Ikona portaluPortal: Katolicyzm

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b MARTYRS KILLED IN ODIUM FIDEI BY THE NAZIS DURING THE SECOND WORLD WAR (III), poz. 21 (ang.). [dostęp 2015-07-16].
  2. ↑ a b c d e f g „BIAŁA KSIĘGA” Martyrologium duchowieństwa — Polska XX w. (lata 1914 – 1989) dane osobowe. Rzymskokatolicka Parafia pod wezwaniem św. Zygmunta w Słomczynie. [dostęp 2015-07-16].
  3. ↑ a b c d e f g h i Marek Kordowski: KSIĄDZ FRANCISZEK MITRĘGA. Innowacyjny Portal Regionalny Nad Wisłą jazwiska.pl & opalenie.pl, 2014-03-18. [dostęp 2015-07-16].
  4. ↑ Totenbuch KZ Sachsenhausen 1936 – 1945 (niem.). [dostęp 2015-07-16].
  5. ↑ Słudzy Boży w procesie beatyfikacyjnym drugiej grupy męczenników z okresu II wojny światowej. [dostęp 2015-07-16].
  6. ↑ Proces beatyfikacyjny. [dostęp 2015-07-16].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Franciszek_Mitręga&oldid=61008711”