Giovanni Giacomo Panciroli
| ||
| Kardynał prezbiter | ||
| ||
| Kraj działania |  Państwo Kościelne
| |
| Data i miejsce urodzenia | 1587 Rzym | |
| Data i miejsce śmierci | 3 września 1651 Rzym | |
| Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej | ||
| Okres sprawowania | 1644-1651 | |
| Wyznanie | katolicyzm | |
| Kościół | rzymskokatolicki | |
| Sakra biskupia | 12 stycznia 1642 | |
| Kreacja kardynalska | 13 lipca 1643 Urban VIII | |
| Kościół tytularny | Santo Stefano al Monte Celio | |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data konsekracji | 12 stycznia 1642 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Konsekrator | Giulio Cesare Sacchetti | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | Lelio Falconieri Alessandro Castracani | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Giovanni Giacomo Panciroli (ur. w 1587 w Rzymie, zm. 3 września 1651 tamże[1]) – włoski kardynał.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem krawca[1]. Nauki pobierał w rodzinnym Rzymie, gdzie w 1605 uzyskał tytuł doktora utroque iure[1]. Rozpoczął pracę w Kurii Rzymskiej i wraz z przyszłym papieżem Innocentym X wizytował nuncjatury w Neapolu i Hiszpanii[1]. Od 1628 był referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej, a od 1632 audytorem Roty Rzymskiej[1]. 16 grudnia 1641 został tytularnym arcybiskupem Konstantynopola[2]. Sakrę biskupią przyjął 12 stycznia 1642[2]. 13 lipca 1643 został kreowany kardynałem prezbiterem i w następnym roku otrzymał diakonię Santo Stefano al Monte Celio[2]. Od września 1644 do śmierci pełnił rolę sekretarza stanu Stolicy Apostolskiej[1].
