Poniżej w tabeli 1 integralne części wsi Gorzków (0788175) z aktualnie przypisanym im numerem SIMC (zgodnym z Systemem Identyfikatorów i Nazw Miejscowości) z katalogu TERYT (Krajowego Rejestru Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju)[5].
W XIX wieku Gorzków był wsią i folwarkiem w dawnym powiecie opatowskim, gminie Malkowice. Należał do parafii w Kiełczynie. Oddalony był o 7 wiorst od Iwanisk. W 1827 r. Gorzków liczył 18 domów i 109 mieszkańców, zaś w 1881 r. 23 domy i 221 mieszkańców. Do miejscowości należało wówczas 373 mórg ziemi dworskiej i 176 mórg włościańskiej[7].
Zespół dworski z 2 poł. XIX w., wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa świętokrzyskiego decyzją wojewódzkiego konserwatora zabytków (A.846/1-2 z 20.12.1957 i z 10.08.1982)[8]. W krajowym rejestrze NID wpisany pod numerem 643773. Na zespół składają się dwa obiekty:
Dwór z drugiej połowy XIX wieku (wpisany na listę zabytków w 1982 r., numer NID: 643774);
Park z drugiej połowy XIX wieku (wpisany po raz pierwszy na listę zabytków w 1957 r., numer NID: 643775).
↑Por. Leon Kaczmarek (red. nauk. zeszytu), Witold Taszycki (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Nadzorczych, 1970, s. 40-41, 77-96.
Kaczmarek Leon (red. nauk. zeszytu), Taszycki Witold (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Nadzorczych, 1970.