Gowino
Artykuł | 54°34′34.28″N 18°11′46.17″E |
- błąd | 0 m |
WD | 54°33'N, 18°8'E |
- błąd | 21055 m |
Odległość | 3 m |
| ||||
| ||||
Państwo | ![]() | |||
Województwo | ![]() | |||
Powiat | wejherowski | |||
Gmina | Wejherowo | |||
Liczba ludności (2016) | 1690 | |||
Strefa numeracyjna | 58 | |||
Tablice rejestracyjne | GWE | |||
SIMC | 1066811 | |||
![]() |
Gowino (kaszb. Gòwino) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Wejherowo na zachodnich obrzeżach Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego.
Pierwsze znane wzmianki o wsi pochodzą z archiwów Katedry Oliwskiej, w których to wieś została powierzona cystersom w XII w.[1] Podczas zaboru pruskiego wieś nosiła nazwę niemiecką Gowin. Podczas okupacji niemieckiej nazwa Gowin w 1942 została przemianowana na Warndorf[2].
Miejscowość utworzono 1 stycznia 2013 z połączenia miejscowości Wielkie Gowino i Małe Gowino[3].
W północnej części miejscowości, częściowo na terenie dawnej żwirowni, na pograniczu lasu, powstało osiedle o nieoficjalnej nazwie Zaciszne Zalesie.
W Gowinie znajduje się parafia rzymskokatolicka, należąca do dekanatu Luzino, archidiecezji gdańskiej.
Połączenie z Wejherowem jest możliwe dzięki linii autobusowej nr 12 (Gowino Brzozowa - Wejherowo Dworzec PKP) organizowanej przez MZK Wejherowo oraz autobusom PKS Gdynia.
Ludność miejscowości w latach:
- 1885 - 436 mieszkańców (Wielkie Gowino - 206, Małe Gowino - 230)
- 2002 - 708 mieszkańców
- 2005 - 828 mieszkańców
- 2010 - 1229 mieszkańców
- 2014 - 1547 mieszkańców
- 2016 - 1690 mieszkańców
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Poczet władców Pomorza - Dynastia Sobiesławiców | Kaszëbskô Jednota, kaszebsko.com [dostęp 2018-08-18] (pol.).
- ↑ Familienforschung in Westpreußen (niem.). [dostęp 2015-08-15].
- ↑ Dziennik Ustaw z 29.12.2012, poz. 1515
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Gowino, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 758 .
- Gowino, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 527 .
|