Grupa wschodnia języków południowosłowiańskich
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||
Liczba mówiących | ok. 9,2 mln | |
Klasyfikacja genetyczna | języki indoeuropejskie | |
Podział | • język bułgarski | |
Kody rodziny językowej | ||
---|---|---|
Glottolog | east2269 | |
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Grupa wschodnia języków południowosłowiańskich lub grupa bułgarsko-macedońska – grupa dwóch blisko spokrewnionych ze sobą języków południowosłowiańskich, którą stanowią język bułgarski i macedoński. Stoi ona w opozycji do grupy zachodniej, którą stanowią język serbsko-chorwacki i język słoweński. Grupa ta posiada nie tylko swoiste cechy słowiańskie, ale też takie, które powstały pod wpływem języków niesłowiańskich, co tłumaczone jest sąsiedztwem tych języków również z niesłowiańskimi językami Bałkanów, należą zatem do tzw. bałkańskiej ligi językowej.
Cechy wyróżniające bułgarski i macedoński na tle innych języków południowosłowiańskich[edytuj | edytuj kod]
- akcent wydechowy połączony z brakiem rozróżnienia iloczasu i intonacji samogłosek
- rozróżnianie pierwotnych jerów – twardego i miękkiego
- brak wstawnego l
- końcówka deklinacji zaimkowo-przymiotnikowej -go
Cechy wspólne bułgarskiego i macedońskiego z językami bałkańskimi[edytuj | edytuj kod]
- zanik deklinacji
- powstanie rodzajnika postpozytywnego
- zanik bezokolicznika
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Franciszek Sławski, Języki Słowiańskie, [w:] Języki indoeuropejskie. Tom II, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1988, s. 977–979
|