Grupa wschodnia języków południowosłowiańskich

Grupa wschodnia języków południowosłowiańskich
Liczba mówiących	ok. 9,2 mln
Klasyfikacja genetyczna	języki indoeuropejskie języki bałtosłowiańskie języki słowiańskie języki południowosłow. grupa wsch.
Podział	• język bułgarski • język macedoński • staro-cerkiewno-słowiański
Kody rodziny językowej
Glottolog	east2269
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Grupa wschodnia języków południowosłowiańskich lub grupa bułgarsko-macedońska – grupa dwóch blisko spokrewnionych ze sobą języków południowosłowiańskich, którą stanowią język bułgarski i macedoński. Stoi ona w opozycji do grupy zachodniej, którą stanowią język serbsko-chorwacki i język słoweński. Grupa ta posiada nie tylko swoiste cechy słowiańskie, ale też takie, które powstały pod wpływem języków niesłowiańskich, co tłumaczone jest sąsiedztwem tych języków również z niesłowiańskimi językami Bałkanów, należą zatem do tzw. bałkańskiej ligi językowej.

Cechy wyróżniające bułgarski i macedoński na tle innych języków południowosłowiańskich

• akcent wydechowy połączony z brakiem rozróżnienia iloczasu i intonacji samogłosek
• rozróżnianie pierwotnych jerów – twardego i miękkiego
• brak wstawnego l
• końcówka deklinacji zaimkowo-przymiotnikowej -go

Cechy wspólne bułgarskiego i macedońskiego z językami bałkańskimi

• zanik deklinacji
• powstanie rodzajnika postpozytywnego
• zanik bezokolicznika

Bibliografia

• Franciszek Sławski, Języki Słowiańskie, [w:] Języki indoeuropejskie. Tom II, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1988, s. 977–979