Grupa wschodnia języków południowosłowiańskich

	Grupa wschodnia języków południowosłowiańskich
	Grupa wschodnia języków południowosłowiańskich
Liczba mówiących	ok. 9,2 mln
Klasyfikacja genetyczna	języki indoeuropejskie języki bałtosłowiańskie języki słowiańskie języki południowosłow. grupa wsch.; ; ; ;
Podział	• język bułgarski; • język macedoński; • staro-cerkiewno-słowiański
	Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Grupa wschodnia języków południowosłowiańskich lub grupa bułgarsko-macedońska – grupa dwóch blisko spokrewnionych ze sobą języków południowosłowiańskich, którą stanowią język bułgarski i macedoński. Stoi ona w opozycji do grupy zachodniej, którą stanowią język serbsko-chorwacki i język słoweński. Grupa ta posiada nie tylko swoiste cechy słowiańskie, ale też takie, które powstały pod wpływem języków niesłowiańskich, co tłumaczone jest sąsiedztwem tych języków również z niesłowiańskimi językami Bałkanów, należą zatem do tzw. bałkańskiej ligi językowej.

Cechy wyróżniające bułgarski i macedoński na tle innych języków południowosłowiańskich[edytuj | edytuj kod]

akcent wydechowy połączony z brakiem rozróżnienia iloczasu i intonacji samogłosek
rozróżnianie pierwotnych jerów – twardego i miękkiego
brak wstawnego l
końcówka deklinacji zaimkowo-przymiotnikowej -go

Franciszek Sławski, Języki Słowiańskie, [w:] Języki indoeuropejskie. Tom II, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1988, s. 977–979