Gustaw Bojanowski

Gustaw Junosza Bojanowski (ur. 28 września 1889 w Gołuchowie, zm. 17 grudnia 1957 w Ostrowie Wielkopolskim) – polski poeta i prozaik, działacz społeczny.

Życiorys

Syn Stefana Bojanowskiego h. Junosza (1850–1910) i Heleny Zabłockiej h. Łada (1859–1929). Ukończył Gimnazjum im. Jana III Sobieskiego w Krakowie i Wydział Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Na studiach dał się poznać jako utalentowany malarz, Józef Mehoffer proponował mu studia malarskie (Bojanowski odmówił). Od I wojny światowej w Ostrowie Wielkopolskim. W latach międzywojennych pracował w administracji państwowej, był referendarzem, wicestarostą ostrowskim. Działał społecznie, prowadził odczyty, publikował w miejscowej prasie, oraz pisał i wydawał książki, głównie romanse.

Od 1925 był mężem Marii Niegolewskiej h. Grzymała (ur. 1904), z którą mieli córkę Helenę (ur. 1926) oraz synów Bogusława (ur. 1931) i Rafał (1937–2005).

II wojnę światową spędził w Rumunii. Od tego czasu rozpoczyna się okres, w którym powstały najwartościowsze w twórczości autora teksty, w których zawarł wątki historyczne, odwoływał się do formy gawędy, przypowieści. Po wojnie w Ostrowie Wielkopolskim prowadził sklep z zabawkami.

Wszystkie jego utwory objęte były w 1951 roku zapisem cenzury w Polsce, podlegały natychmiastowemu wycofaniu z bibliotek.

• Rękopis dla wnuków 1955,
• Śladem wędrowników 1955,
• Tydzień w Antoninie 1956,
• Wskrzeszenie:
  • Koniec sielanki,
  • Rozbitki,
  • Pax,
• Łan pszenicy,
• Dookoła legendy,
• Rzecz o Mickiewiczu,
• Pochodnia.

Zmarł 17 grudnia 1957 w Ostrowie Wielkopolskim. Pochowany w grobowcu rodzinnym na Starym Cmentarzu.

Ordery i odznaczenia

• Srebrny Krzyż Zasługi (11 listopada 1934)

Upamiętnienie

Gustaw Bojanowski jest patronem jednej z ulic w Ostrowie Wielkopolskim oraz Bibioteki Publicznej Gminy Przygodzice.

Bibliografia

• Piotr Grzegorczyk, Twórcy i badacze kultury zmarli w latach 1956–1967, część I, Warszawa 1986, s. 63–64.