Gustaw Szulc
Gustaw Adolf Szulc (ur. 15 lipca 1884 w Burakowie, zm. 8 kwietnia 1941 w Warszawie) – polski profesor medycyny i zawodowy oficer.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Ferdynanda i Marcjanny z Nowakowskich. Ukończył II Gimnazjum w Warszawie (1904). W 1905 za udział w akcji strajkowej został wydalony z Uniwersytetu Warszawskiego. Później studiował medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Dyplom lekarza uzyskał na uniwersytecie w Kazaniu w 1911. Uczeń Odo Bujwida. Był specjalistą w dziedzinie medycyny wojskowej i sportowej, twórcą Stowarzyszenia Lekarzy Sportowych, pionierem higieny żywienia w Polsce, dyrektorem Państwowego Zakładu Higieny w latach 1932–1939[1].
Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 40-3-25,26)[2].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1934)[3]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ OKNA PAMIĘCI” – SYLWETKI PRACOWNIKÓW PZH [zarchiwizowane z adresu 2017-09-28].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: RASIEWICZOWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-06-26].
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 337 „za zasługi w służbie państwowej”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 726. [dostęp 2020-06-26].
| ||||
